• Ronde Tafelgesprek Bijtincidenten brengt nauwelijks nieuws

Ronde Tafelgesprek Bijtincidenten brengt nauwelijks nieuws

Leestijd
5 minuten
Tot nu toe gelezen

Ronde Tafelgesprek Bijtincidenten brengt nauwelijks nieuws

do, 05/24/2018 - 13:31

Hij was op voorhand veel besproken op Social Media, maar de hoorzitting in de Tweede Kamer van vanochtend bracht vooral veel oud nieuws, en nauwelijks enig nieuw inzicht. Voor- en tegenstanders van rasspecifieke wetgeving herhaalden eerder gedane uitspraken, en of het de Kamerleden ook maar enig nieuw inzicht heeft gegeven, dan wel of het ook maar ergens een mening heeft veranderd, valt te betwijfelen.

Ook de uitgenodigde experts kunnen vragen bij gezet worden. Mevrouw Duijnker van de Nationale politie gaf vooral de kaders aan die de politie nodig heeft, maar inhoudelijk was er weinig nieuws. Ook Haverlag van het LIGC gaf weinig nieuwe informatie, en De Ruyter van Steveninck die het Rotterdamse beleid besprak liet vooral weten dat er toch een grote noodzaak was om tot landelijke lijsten en regelgeving te komen. Advocate Boissevain was wellicht de meest dramatische keus, in meer dan één opzicht. Een opsomming van voorbeelden waarbij vooral kretologie, ongetwijfeld in de rechtszaal van belang, als “afgereten ledematen, verscheurde gezichten” de toon moesten zetten van haar pleidooi tegen HR-honden. Tegenstanders van deze rassen zullen zich er ongetwijfeld in herkend hebben, “ik wil mijn kinderen in de speeltuin laten spelen zonder dat ze hun armen kwijt raken” maar zelden kwam het tot een bijdrage die de discussie verder hielp. Haar volledig ongepaste opmerking over de PVV als partij “vreemd om iets over rassendiscriminatie uit mond van de pvv te horen” riep terecht de woede op van Graus. De opmerking was niet alleen buiten de orde, maar liet meer van de politieke overtuiging van Boissevain zien als dat het ook maar iets met HR-rassen te maken had.

kaandorp
Dhr. Kaandorp

Net zo opvallend was dee aanwezigheid in de tweede ronde van dierenarts en oud-RDA-lid Kaandorp. Op licht arrogante toon was zijn voornaamste bijdrage dee opmerking dat iedereen die vragen had dan maar de stukken van de RDA, de twee rapporten, had moeten lezen. Meer niet. Waarom de organisator van deze hoorzitting hier niet gekozen had om bijvoorbeeld de hondenbescherming, maar zeker de raad van Beheer uit te nodigen die ongetwijfeld wel enige diepgang hadden kunnen bereiken, maar in plaats hiervan twee nietszeggende zelfbenoemde deskundigen aan het woord liet, is een gemiste kans.

Waren er verder nog nieuwe inzichten te melden in dit debat?  Het LIGC pleit uiteraard voor voorlichting, voorlichting vooraf. Iets wat ongetwijfeld goed is, ware het niet dat de “foute” eigenaar die voorlichting toch niet zal lezen. Wel pleit het LIGC, samen met anderen, voor aanpak bij de bron. Niet zoals de PvdA en Bouissevain willen via een fok-,import- en houdverbod (Duijnker noemt dat terecht een waterbed-effect, de huidige eigenaar van HR-honden die de hond vooral uit status en niet uit liefhebberij heeft, kiest dan voor een minimaal even ‘gevaarlijke’, maar net andere combinatie die (nog) wel mag), maar via controle op de fokkers. Ook anderen adviseren om de “flatfok”, Nederlands voor Backyard breeders, tegen te gaan. Want daar wordt verkeerd gefokt vaak, zonder kennis van erfelijkheid en sociale achtergrond van de honden, en zonder enige vorm van socialisatie. Want zelfs de soms omstreden Vinke van het gedragscentrum van de Universiteit van Utrecht bevestigt, de eerste levensfase is vreselijk belangrijk voor een sociale hond. Een fokkersdiploma voor mensen die meer dan één nestje fokken (in hun hele leven dan) zou een oplossing zijn. Veel rasverenigingen stellen de –nog steeds wat beperkte- opleiding Kynologische Kennis I al verplicht.

Vinke
Mw. Vinke

Haverlag, Gaus en anderen pleiten opnieuw ook weer voor een officiële bescherming van het vakgebied gedragstherapeut en instructeur. Niet noodzakelijk door de overheid, de branche zelf biedt voldoende mogelijkheden. Nu kan iedere pietjepuk die een half uurtje op internet de termen bijeen googled zich gedragstherapeut noemen, de consument ziet het verschil niet. En dus zijn er uitwassen zoals we recent bij Radar zagen, maar ook zijn er nog altijd leerscholen die de agressieve op straf en pinbanden gebaseerde training als zaligmakend zien, iets waarvan de wetenschap al lang afstand heeft genomen.

Rotterdam heeft –vooruitlopend op landelijke maatregelen- zelf de aanpak van HR-honden ter hand genomen. Nieuw is het aantal gevallen in het eerste half jaar. 88 Meldingen, met uiteindelijk 5 muilkorfgeboden (waarvan één zelfs voor een hond die nog nooit bij een incident betrokken is). Daarnaast pleit Rotterdam ook voor landelijke zaken, zoals registratie van bijtincidenten, toch ook weer de HR-lijst en tot slot de mogelijkheid om muilkorven landelijk te verplichten. Wie nu met een muilkorfplicht de gemeente waarin deze is opgelegd verlaat, kan zonder probleem de hond weer zonder laten lopen tenslotte.

In het vragenrondje geeft kamerlid Moorlag, pertinent tegenstander van HR-rassen, plotseling een duimbreed toe. “Liefhebbers” met voldoende kennis zouden straks ondanks fok- en importverboden wellicht dan toch een HR-hond mogen houden. Die is nieuw in het tot nu toe gehoorde relaas.

Ook is er even aandacht voor de eigenaar van de HR-hond. Je hebt, zo meldt De Ruyter, 3 typen eigenaren. De goede eigenaar, die geeft geen probleem, daarnaast de groep criminelen die een HR-hond heeft voor statusverhoging of zelfs als werkinstrument,dat is politiewerk en niet des gemeentes, maar de zorgwekkende groep is de groep mensen die er naïef er in stapt,die een lief klein pupje ziet en impulsief koopt, zonder zich te realiseren dat het dier een jaar later 50 kilo weegt en niet in bedwang te houden is.  "De een wil het, de ander ook, zo zijn er hele galerijen met HR-honden te vinden". 

Organisatie Davalon bij monde van Mevrouw Pluijmakers pleit voor een pas op de plaats. Eerst gedegen wetenschappelijk onderzoek (door Davalon, ze zijn met vier onderzoeken bezig). Dan pas maatregelen.En vanuit de wetenschap een brede interdisciplinaire benadering. Fatale bijtincidenten zijn zeldzaam, maatregelen op de eigenarenvan ernstige bijtincidenthonden verminderen bijtincidenten niet. De aanpak moet gericht zijn op zoveel mogelijk bijtincidenten verminderen. Er is geen kant en klaar model dat wetenschappelijk onderbouwd is.

Sasha Gaus pleit –opnieuw- voor certificering. “Ook eigenaren van bijtende honden zijn slachtoffer.  Ook de honden. De inbeslagname geeft nooit een goed beeld als een hond tot twee jaar toe zonder menselijk contact in een kennel zit, zeker niet bij hoogenergie-honden. Om dan na twee jaar de kennel in- en uitgespoten te worden getest te worden, dat geeft nooit een goed beeld.” Niet in beslag nemen, maar direct laten onderzoeken, daar pleit Gaus voor. En voor gedragsdeskundigen die in de huidige opvang voor het dierenwelzijn zouden kunnen zorgen.

Mevrouw von Jessen die namens de Dierenbescherming in de groep zit, pleit voor gespecialiseerde “asiels”met (betaald) hooggekwalificeerd personeel. Nu is het asiel het afvalputje, waar vooral honden met problemen komen. Te “gevaarlijk” voor de vrijwiligers. De dierenasiels worden overvraagd met moeilijke honden, ook van andere rassen. De werkorganisatie en de locatie zijn hier niet toe uitgerust. Hoogenergiehonden doen t slecht in kennelhuisvesting. Neem de asielen mee in de plannen van de overheid, aldus de Dierenbescherming. Een mogelijkheid dioe Graus van de PVV aanneemt. “kom met een kostenplaatje, dan kunnen wij dat meenemen in de begrotingsbehandeling in de 2e kamer”.

Mevrouw Vinke van de Utrechtse Universiteit bespreekt de 10 jaar risk assesments. Het is, zo meent ze, een verschrikkelijk complex probleem, en een multidisciplinaire aanpak is noodzakelijk. Ze pleit voor criminologisch en sociologisch onderzoek naar potentiële eigenaren van HR-honden, want –zo meldt ze- nu al blijkt dat van de honden in de opvang bij de Universiteit 16% van de eigenaren een strafblad heeft. En dat is veel hoger dan je op basis van de bevolkingsverdeling zou mogen verwachten.  “Lastige honden zitten bij lastige eigenaren. Een houdverbod voor (dit soort) honden zou er moeten komen als mensen bepaalde gedragseigenschappen hebben.

Graus en Moorlag
Graus en Moorlag

Daarnaast, een brede aanpak, een houdverbod, en toezicht en socialisatieplicht bij fokkers en pups, daarmee, meent Vinke, zou er een breed vangnet komen, dat de rol van haar assesments al snel volledig overbodig maakt. Pas artikel 355 van het besluit houders van dieren nu eens echt toe.Het voorkomt in een dergelijke brede aanpak dat er honden over de schreef zullen gaan. 

Zijn er daarmee in het totale verhaal nieuwe inzichten gepresenteerd? Nauwelijks, maar de overheid pakt niet efficient door. Na de dreigende brief van Van Dam, vlak voor het einde van zijn rol als Staatssecretaris, is er vrijwel niets gebeurd. De huidige verantwoordelijke minister van Landbouw, Schouten, lijkt alles op zijn beloop te laten, en legt de verantwoording bij de gemeentes. Wellicht dat het Davalon-onderzoek straks wel die o zo nodige basis voor beleid wetenschappelijk verklaard. Want zo niet, zullen er bijtincidenten blijven, met de bekende emotionele reacties van voor- en tegenstanders. De HR-hond lijkt de Zwarte Piet van de kynologie te zijn, met even verhitte discussies. En uiteindelijk is het de hond die er de dupe van is.