• Gecoupeerde hond kopen? Doe maar niet, het mag niet namelijk...

Gecoupeerde hond kopen? Doe maar niet, het mag niet namelijk...

Leestijd
4 minuten
Tot nu toe gelezen

Gecoupeerde hond kopen? Doe maar niet, het mag niet namelijk...

di, 11/27/2018 - 13:57

Een tweet van 240 tekens, die vervolgens door de landelijke eenheid 144 op facebook wordt gezet, heeft aardig wat stof doen opwaaien. In Rotterdam werd een eigenaar van een hond met gecoupeerde oren “op de bon geslingerd”, oftewel, er werd proces-verbaal opgemaakt. Opwaaiend stof, omdat het geen dagelijkse kost is dat iemand hiervoor naar de rechtbank moet.

Het was een agent van de dierenpolitie (voluit heet dat taakaccenthouder dieren) die het proces-verbaal opmaakte, Hans Manse die namens de Taakaccenthouders Dierenwelzijn van de eenheid Rotterdam de foto twitterde. Maar in 240 tekens kun je niet de nuance kwijt, dus Dogzine sprak met Hans Manse.

“Soms besteden we extra aandacht aan zaken om mensen ergens op te wijzen” vertelt Manse. En zo ook hier. In Nederland is het bezit van gecoupeerde honden niet strafbaar, maar de wet Dieren heeft wel degelijk een paar artikelen waarin het couperen wordt geregeld.

Zo is er artikel 2.8, Lid 1 onder a Lid 2 onder a en b, waarin onomwonden gesteld wordt dat het verboden is om lichamelijke ingrepen uit te voeren. Behalve, want anders werd het wel heel lastig, als daar een diergeneeskundige noodzaak toe bestaat. En dat laatste mag dan alleen (artikel 2.9) door iemand die daartoe bevoegd is (Tot het beroepsmatig verrichten van diergeneeskundige handelingen zijn toegelaten dierenartsen en andere personen die zijn ingeschreven in het register, artikel 4.1). Kort gezegd, alleen een dierenarts mag medisch noodzakelijke ingrepen uitvoeren. Het couperen van staarten en oren hoort daar, tenzij er een daadwerkelijke kwaal aan de oren of staart bestaat, niet bij en is dus verboden. Wie zelf met schaar of elastiekjes aan de gang gaat en betrapt wordt, wacht dan ook een aardige straf van de rechter. Voor wie een hond van een ander coupeert geldt (dierenartsen bij medisch handelen uitgezonderd) een straf die tot drie jaar cel kan oplopen. Wie de eigen hond coupeert, valt niet onder het Wetboek van Strafrecht, maar onder de Wet Dieren zelf. Die kent (artikel 8.12, Lid 2) overigens dezelfde maximum straf, drie jaar cel, of een geldboete van de vierde categorie. Dat laatste betekent een maximale boete van 20.500 euro.

Artikel 2.7 lid 3 heeft het niet over het couperen zelf, maar over de verkoop of aankoop van een gecoupeerde hond. Dat is geen misdrijf volgens de Wet Dieren, maar wel een overtreding. En de rechtbank kan daarvoor een bestuurlijke boete van de vijfde categorie opleggen. Dan praten we over boetes tot een hoogte van, schrik niet, 83.000 euro. Kortom, het is, om maar in jargon te blijven, allemaal geen “kattenpis”. Bovendien kan er –bestuurlijk- ook een houdverbod worden opgelegd, voor –nu nog- de duur van ten hoogste twee jaar en zouden –in het uiterste geval- de honden in beslag kunnen worden genomen en uiteindelijk verbeurd verklaard.

“Maar” zo vragen veel mensen zich af “wat is nu kopen? Mijn hond komt uit het buitenland, daar mag je couperen.”  “Nee”, zegt Manse, “kopen is kopen. Ook honden die in het buitenland zijn gekocht vallen onder deze bepaling, ook al mag het in het land van herkomst wel.”  Uitzondering op die regel, anders zou het dierenwelzijn wel erg aangetast worden, zijn asieldieren. Een gecoupeerde hond mag door een asiel worden ingenomen, en - met aantekening in het paspoort - aan een nieuwe baas worden verkocht. Die nieuwe baas is dan niet langer aansprakelijk in de zin van artikel 2.7 (derde lid). Wie zijn gecoupeerde hond denkt snel te verkopen, om niet tegen de lamp te lopen, begaat ook een overtreding en is dus net zo aanspreekbaar hiervoor. Je hond aan een boom binden om er maar vanaf te zijn is ook al geen optie, want ook dat is strafbaar.

Bij honden, meegebracht uit landen waar couperen nog wel mag, zul je als het buiten de EU is een en ander aan de douane moeten uitleggen over die afgeknipte oren. Binnen Europa hoef je niet in te klaren, dus vanuit die landen waar couperen nog mag (Duitsland onder voorwaarden, Schotland, Engeland en Ierland onder restricties, Frankrijk kent geen coupeerverbod, Spanje heeft een verbod aangenomen maar onduidelijk is of dat ook echt in werking getreden is) kunnen honden ons land binnenkomen. Zelfs in Denemarken mogen bepaalde jachthonden nog gecoupeerd worden. Vooral vanuit het Oostblok komen nogal wat gecoupeerde pups via illegale handel het land binnen, ongeacht of die landen wel of geen coupeerverbod hebben (Bosnië, Hongarije, Servië hebben restricties, maar geen verbod, Roemenië en Bulgarije hebben zelfs dat niet).

Hoe angstig moeten eigenaren van gecoupeerde honden nu worden? “Er komt geen heksenjacht,” zegt Manse “ons doel is mensen ervan te doordringen om toch vooral geen gecoupeerde hond te kopen. Het dier wordt belemmerd in zijn communicatie met soortgenoten, en ook voor mensen is hij minder goed te lezen”. Door een dier moedwillig te couperen ontneem je hem dus een stukje welzijn.
Dat wil niet zeggen dat iedereen die ooit een gecoupeerde hond heeft aangeschaft nu gelijk bang moet zijn om het dier uit te laten. “We luisteren altijd heel goed naar het verhaal, hoe komt iemand aan een gecoupeerde hond. Iemand die daar een goede reden voor heeft, een duidelijk verhaal, hoeft zich geen zorgen te maken. “Die goede reden is natuurlijk niet “omdat mijn hond naar hondengevechten gaat”, of “vroeger waren alle honden in land X gecoupeerd, zo horen ze er uit te zien.”   Bovendien, Rotterdam mag dan veel mensen in de groep taakaccenthouders dieren hebben, in veel andere gemeentes zijn dat er veel minder of zelfs geen, en weten de agenten –niet kwaad bedoeld-  ook niet wat gecoupeerd of aangeboren is.  Overigens, ter beantwoording van deze vraag heeft de Eenheid Rotterdam een selecte groep taakaccenthouders die van 8 uur 's morgens tot 11 uur 's avonds bevraagbaar zijn. 
Maar diegene die met gecoupeerde honden loopt en waarbij twijfel is over de reden, kan een proces-verbaal krijgen. De Officier van Justitie toetst dan de verklaring van de persoon, om te zien of dat een “goed” verhaal is, in ieder geval geloofwaardig. De Officier van Justitie kan zelfs overgaan tot Inbeslagname en/of vervreemding van de hond, met andere woorden, de hond dus laten adopteren.  Dit is altijd de laatste optie, (tenzij waarheidsvinding ten grondslag ligt aan de inbeslagname, de hond wordt onderzocht als een soort “bewijsmateriaal” zeg maar), maar het dierenwelzijn staat voorop. En soms is een hond herplaatsen nu eenmaal niet goed voor het dierenwelzijn.

“Ons belangrijkste signaal  is dat mensen gewoon geen gecoupeerde honden meer moeten kopen, dat doe je gewoon niet”, zegt Manse. Vandaar de extra aandacht voor de gecoupeerde oren. “En nee, iedereen die nu belt om iemand aan te geven wegens couperen, dat is ook niet de intentie.” Er zijn nog altijd ernstiger zaken, vooral de grote hoeveelheid bijtincidenten en verwaarlozingen die veel meer prioriteit krijgen. Maar dat het couperen van honden langzaam moet verdwijnen, dat is duidelijk.

bron

Wet Dieren