Agressie mogelijk veroorzaakt door hormoon
Waarom worden sommige honden agressief, of vertonen ze agressief gedrag, als ze aangelijnd zijn? Wetenschappers in Washington denken de verklaring gevonden te hebben: hormonen. En met die ontdekking maken ze de weg vrij om therapieën te ontwikkelen om een wandeling voor honden en eigenaren toch weer plezierig te maken.
Een bekend gegeven, een aangelijnde hond is onderweg alleen maar aan het grommen, uitvallen of blaffen, of alle drie, naar andere honden. Daarmee de basis leggend voor een gevaarlijke actie, vechten. En ondanks dat er al vaker onderzoek gedaan is naar de rol van testosteron en serotonine bij dit soort gedrag, lijken deze maar ten dele een rol te spelen.
Vandaar dat in het onderzoek nu specifiek gekeken is naar de rol van oxytocine (het “knuffelhormoon”) en vasopressine. Hormonen die we ook als mensen hebben. Deze hormonen blijken een belangrijke rol te spelen bij het sociale gedrag van honden. En door de biologische factoren achter agressief gedrag te (h)erkennen, wordt de basis gelegd voor een verandering van dat gedrag.
Oxytocine wordt ook wel het moederhormoon genoemd. Bij mensen en honden wordt het door het lichaam aangemaakt als er “gekust of geknuffeld” wordt. Vasopressine is een gerelateerd hormoon dat ook een rol speelt bij de retentie van water in het lichaam.
Maar vasopressine is meer. Het wordt bij mensen in verband gebracht met agressie, en sterk agressieve mensen zouden hoge levels vasopressine hebben. De onderzoekers hebben nu naar dit hormoon gekeken bij honden met lijn-agressie. Voor elke agressieve hond die meedeed aan het onderzoek, werd tevens een andere hond van gelijk ras, geslacht en leeftijd gevonden als vergelijking.
Tijdens het experiment werd elke hond aan de lijn gehouden door zijn eigenaar. In de kamer werden achter een gordijn blaf-geluiden van een andere hond afgespeeld. Vervolgens werd het gordijn weggetrokken en stond er een levensgroot model van een hond met een handler. Ook werden er “dagelijkse” voorwerpen getoond als een kartonnen doos, een yoga-bal en een vuilniszak.
Zowel het gedrag van de hond als de hormoon-niveau’s in het lichaam werden vervolgens gemeten. Geen van de honden reageerde agressief op de doos, de bal of de zak, maar op het hondenmodel waren de reacties wel fel, grommen, blaffen en rukken aan de lijn. En bij alle honden met dit soort agressieve reacties bleek er een hoger level vasopressine in het lichaam te zijn, hetgeen op een link tussen vasopressine en agressie lijkt te wijzen. Het niveau van de oxytocine varieerde niet noemenswaardig.
De onderzoekers vergeleken de uitkomsten ook met metingen bij geleidehonden/therapiehonden, gefokt op niet-agressief gedrag. Bij die honden bleek er wel meer oxytocine te zijn, ook in verhouding tot de vasopressine. En als dusdanig zou een medicinale oplossing voor agressief gedrag kunnen liggen in de rol van oxytocine, hetgeen ook synthetisch beschikbaar is.
bron
Endogenous Oxytocin, Vasopressin, and Aggression in Domestic Dogs