Samen met je hond de eeuwige rust, het kan nog niet
Veel mensen willen ook na hun dood niet scheiden van hun huisdier, vaak een hond of kat. En daardoor is er nu een "kleine revolutie op de begraafplaats" geweest in Saksen, Duitsland, een begraafplaats in Görlitz waar ook dierenurnen als grafgift, dus in de kist, mogen worden meegegeven. Het gemeentebestuur van Görlitz is daarmee een van de eerste steden waar dat kan in Duitsland. Reden voor Dogzine ook eens te kijken hoe dit in Nederland geregeld is. We gaan er hierbij uiteraard van uit dat hond of kat op zijn eigen tijd overlijdt, en niet a la het oude Egypte wordt geëuthanaseerd omwille van de dood van de baas.
Alle begraafplaatsen in Nederland zijn aangesloten bij de LOB, de Landelijke Organisatie van Begraafplaatsen. Alhoewel het technisch natuurlijk mogelijk is, is het in Nederland niet toegestaan. Wim van Midwoud werkt als consulent voor de LOB. "In de kist, of welk omhulsel dan ook, mogen de stoffelijke resten van één persoon, En daar mogen geen andere stoffelijke resten bijgevoegd worden, dus in de kist kan in ieder geval niet. En in hetzelfde graf mag volgens de Nederlandse wet op de lijkbezorging ook niet. Een graf is bedoeld voor het begraven of bijzetten van personen, dat is dan de interpretatie van de juristen. Of het ook nooit anders gebeurd is een ander verhaal, maar zo is het in ieder geval wettelijk."
Datzelfde geldt ook voor crematies. De wet laat geen vermenging van as toe, in de zin van gezamenlijk cremeren. Wie de urn daarna mee naar huis neemt, waar ook de as van het overleden huisdier is, kan deze uiteraard zelf wel vermengen. Ook gezamenlijk verstrooien mag, in ieder geval als de beheerder van het terrein waar de verstrooiing plaatsvindt schriftelijk zijn toestemming heeft gegeven. Verstrooien mag in Nederland in principe namelijk overal, mits schriftelijke toestemming is verleend.
Er zijn volgens Van Midwoud een aantal begraafplaatsen waar ook een speciaal gedeelte is voor dieren, maar dat geldt uitsluitend voor het apart begraven van dieren, vergelijkbaar met een dierenbegraafplaats maar dan bij een menselijk kerkhof.
Overigens is het geen onbekende vraag voor begrafenisondernemers en beheerders van begraafplaatsen, steeds meer mensen komen met deze vraag naar hen toe. Vaak is er een enorm sterke band tussen huisdier en overledene. Maar helaas, tot nu toe krijgen deze mensen nul op het rekest.
Volgens van Midwoud is de Wet op de Lijkbezorging vrij star, er is weinig mogelijk in Nederland. Maar uitvaartorganisaties en begraafplaatsbeheerders willen wel steeds meer aan de wensen van overledenen en nabestaanden meewerken. "Het is belangrijk om te weten wat er leeft bij de mensen, en eens in de vijf jaar vraagt Binnenlandse Zaken aan de branchevereniging of er nog actuele zaken zijn, zijn er wijzigingen nodig, en mondjesmaat worden die dan doorgevoerd. Maar het is ook een beetje dubbel, en ik denk dat veel beheerders er ook huiverig voor zijn. Veel mensen zien op de plek waar overledenen begraven worden liever niet dat dat ook de plek is waar een hond of een kat begraven wordt. Dat druist ook wel in tegen de gevoelens van vele mensen. Dus vooralsnog zie ik niet gebeuren dat daar wat liberaler mee omgegaan wordt, zeker niet in de wet op de Lijkbezorging, die volgen maar heel schoorvoetend de actualiteit."
Ondanks deze huiver ziet de branchevereniging zaken wel verschuiven, en zou er meer vraag naar komen zou dit ook zeker meegenomen worden in het overleg met het ministerie. "Het LOB staat voor dit soort ontwikkelingen open, en mits zoiets (gezamenlijk een graf delen) dan op aparte gedeeltes van de begraafplaats zou gebeuren zou het in de toekomst best mogelijk kunnen worden."