De Smithfield Dog, een onbekende uit Tasmanië

Leestijd
2 minuten
Tot nu toe gelezen

De Smithfield Dog, een onbekende uit Tasmanië

wo, 06/08/2016 - 19:17

Smithfield, een plaatsje onder de rook van Londen. In vroeger tijden gevreesd door religieus andersdenkenden, een niet gering aantal stierf er op de brandstapel. Bij historici vooral bekend om de grote Vleesmarkt, de enige in Engeland die al meer dan 1000 jaar, tot op heden, in bedrijf is. Maar vanuit kynologisch oogpunt zou je niet direct aan dit plaatsje denken.

Behalve dan door diezelfde vleesmarkt. Want in vroeger tijden werd het vlees vooral levend naar de markt gebracht, en de schapen uit de omgeving werden gedreven door een vrij kleine (46-54 centimeter schofthoogte), wat verwaarloosd uitziende hond. Een hond waar in ieder geval in de Engelse literatuur vrijwel niets meer over te vinden is. Echter, met de expansiedrift van het Gemenebest naar de andere zijde van de wereld, vinden we in Tasmanië nog steeds de Smithfield Tasmanian Dog.

Volgens de overlevering werd de hond door emigranten meegenomen. Anderzijds zijn er ook bronnen die spreken van een variant van de Australian Stumpy Tale Sheepdog, welke in het plaatsje Texas (in het Australische Queensland, niet in de VS) zouden zijn gefokt. Ook in Nieuw Zeeland is er sprake van een Smithfield, deze is qua uiterlijk echter wel veel verwanter aan de Australian Cattle Dog.

De huidige Smithfield Tasmanian dog lijkt in weinig behalve zijn gebruiksdoel op de Australian Cattle Dog. Het is een halflangharige hond die veel meer doet denken aan de herdertypen als Cao de Serra des Aires en Pyreneese Herder. Veel honden zijn er niet meer, Tasmanië mag een groot eiland zijn, en mogelijk leven er nog honden op verstopte boerderijen, maar veel meer dan enkele honderden zullen het er niet zijn. De Smithfield is ook nergens erkend, ook niet door de Australische Kennelclub. Alleen in het Tasmaanse plaatsje Campbell wordt er jaarlijks op de boerenmarkt een speciale show voor deze honden gehouden, waarbij ze in vijf klasses worden ingeschreven. En wel de Pure Smithfield Dog, Pure Smithfield Bitch, Partbred Smithfield Dog, Partbred Smithfield Bitch en de Pure of Partbred Smithfield Puppy. Omdat enige afstammingspapieren ontbreken, is het de eigenaardie bepaald in welke categorie zijn hond uitkomt. In Campbell worden op de show, elk jaar in juni, een kleine 40 honden ingeschreven. Bij "show" moeten we overigens niet aan onze eigen shows denken, de honden komen in de laadbak van de pickup, net van het veld af zonder kambeurt of wasbeurt, en gaan na de show gelijk weer het veld in.

De Smithfield Collies, zoals ze vroeger ook genoemd werden, was van oorsprong een  zware zwarte hond met een ruige vacht, vaak met een witte ring rond zijn nek, en soms wit aan de voeten of aan de tip van de staart, flaporen, een wigvormige kop, en een vierkant lichaam met lang haar De hiudige Smithfields zijn inmiddels verfijnder, en minder zwaar dan hun voorouders.  

De honden kunnen voorkomen in vrijwel elke kleur, hoewel ze overwegend brui,  crème of blauw of grijs, vaak met enkele witte markering, zijn. Hun vacht is middellang en wat "shaggy". De honden zijn middelgroot, met een sterke, gedrongen, lenige bouw. Veel van de honden worden geboren als natuurlijke kortstaart, iets wat in dit ras gebruikelijk is. De staart varieert van heel kort tot bijna 'normale'lengte.

Het ras staat lokaal bekend om zijn wat rustige, kalme omgang, maar is zeker ook een hardwerkend ras. Ze zijn verstandig en zeer trainbaar, slimme honden die de neiging hebben om ook na te denken. Het duurt anderhalf tot twee jaar voordat ze volwassen zijn. De Smithfield is een zachte, lieve hond die  graag bij de eigenaar in de buurt is. Het zijn dan ook prima huisdieren, naast hun wil om te plezieren en te werken. Hun oorspronkelijke rasinstinct is bij veel honden nog altijd sterk aanwezig.


 

Smithsfield