CIA experimenteerde met op afstand bestuurde honden
In de jaren zestig van de vorige eeuw experimenteerde de Amerikaanse CIA (Central Intelligence Agency, de geheime dienst) met “honden die op afstand te besturen waren”. Dat blijkt uit documenten die recent zijn vrijgegeven onder de Freedom of Informations Act. Het gaat om bestanden uit het beruchte MKUltra-programma voor gedragsaanpassing, waarbij bij mensen ook psychofarmaca, elektrische schokken en radiogolven werden gebruikt om gedrag te veranderen.
De documenten werden gepubliceerd door John Greenewald, oprichter van The Black Vault, een site die gespecialiseerd is in overheidsdocumenten. In een brief (vrijgegeven als bestand C00021825) schrijft een geanonimiseerde persoon naar een arts (wiens naam ook is weggelakt) over advies voorhet lanceren van een laboratorium voor experimenten met betrekking tot controle over dieren. De schrijver van de brief is al een expert in het veld, wiens eerdere werk resulteerde in de creatie van zes op afstand bediende honden, die met behulp van die afstandsbediening begonnen te rennen, te draaien en te stoppen.
"Zoals je weet, heb ik ongeveer drie jaar op dit onderzoeksgebied gewerkt om de elektrische stimulatie van de hersenen te bestuderen," schrijft de onbekende man. "In het laboratorium hebben we een aantal experimenten met ratten uitgevoerd; in het open veld gebruikten we honden van verschillende rassen. "
De briefschrijver omschrijft het werk met op afstand bestuurde honden als een succes en noemt het een " aangetoonde procedure voor het beheersen van het vrije veldgedrag van een loslopende hond."
Als bijlage bij de brief is het eindrapport van de schrijver uit zijn eerdere onderzoek, gepubliceerd in 1965, getiteld "Remote Control Behavior with Rewarding Electrical Stimulation of the Brain," met de naam van de onderzoeker.
"Het specifieke doel van het onderzoeksprogramma was om de mogelijkheid te onderzoeken om het gedrag van een hond in een open veld te beheersen door middel van het op afstand triggeren van elektrische stimulatie van de hersenen," stelt het rapport. "Een dergelijk systeem is afhankelijk van de effectiviteit van elektrische stimulatie die wordt afgegeven aan bepaalde diepgelegen structuren van het hondenbrein: het bekende beloningseffect en de neiging om door een dergelijke stimulatie de motoriek te doen beginnen en laten voortduren in een richting die gepaard gaat met de aanhoudende levering van stimulatie. "
Het leveren van die elektrische stimulatie aan de hersenen van een hond bracht enkele gruwelijke bijwerkingen met zich mee, waaronder "infectie op de plaats van de elektrode als gevolg van het falen van de wond die ontstond bij de chirurgsche implantatie om te genezen."
Na het uitproberen van een plastic helm, gingen ze in plaats daarvan uit van een nieuwe chirurgische techniek, als volgt toegepast: "de elektrode volledig inbedden in een berg tandcement op de schedel en de draden subcutaan (onder de huid) naar een punt tussen de schouderbladen leiden, waar de draden aan het oppervlak worden gebrachten aangebracht op een standaard hondenharnas. "
Na het implanteren van elektroden diep in de hersenen van de hond, werd een batterijpakket en stimulator aan het harnas toegevoegd, waardoor signalen naar de elektroden konden worden verstuurd. "De stimulator moest betrouwbaar zijn en geschikt voor voldoende voltage om bruikbaar te zijn in het licht van de verwachte impedantievariatie (noodzakelijke stroom om de stimulatie te doen beginnen) bij individuele honden."
In ieder geval, tegen 1967, toen de brief werd geschreven, lijkt het onwaarschijnlijk dat op afstand bestuurde honden ooit in het veld werden gebruikt, aangezien de briefschrijver een aantal beperkingen en uitdagingen voor vervolgprogramma's beschrijft.
"De gedragscontrole was beperkt tot afstanden van 30 tot 60 meter, maximaal", staat in de brief. Andere zorgen zijn meer alledaags, zoals de speculatie van de brief over waar de CIA een "geschikt open veld" in de buurt zou kunnen vinden.
C00021825 is verre van het enige document over "Gedragsmodificatie" uitgegeven door The Black Vault met dieren. Tal van andere bestanden hebben betrekking op budgettering en acquisitie voor dierproeven. Eén bestand (dat eerder werd vrijgegeven) geeft details, met veel weggelakte tekst, over de praktische mogelijkheden van training en het uitrusten van katten voor veldwerk in "buitenlandse situaties".
bron
Het document op de Black Vault