Hoax of realiteit: mond vol lieveheersbeestjes
Het is een bericht dat elke paar weken wel weer verschijnt in de tijdlijn van hondenliefhebbers. De “waarschuwing” om toch vooral in de mond van je hond te kijken, met daarbij de foto van een hondenbek vol met deze lieveheersbeestjes. Clickbait-sites (sites met een overmaat aan reclame die heel graag willen dat u op die reclames klikt..) schreeuwen om het hardst dat iedereen “NU” de mond van hun hond open moeten trekken en gelijk controleren of die hordes lieveheersbeestjes misschien ook in de bek van uw vierpotige metgezel zitten. Vooral in de Verenigde Staten zouden hordes honden inmiddels ternauwernood de reis naar de dierenarts overleefd hebben…
Maar wat moeten we ermee? Allereerst, in het bericht zit –een heel kleine- kern van waarheid. De hond op de foto in kwestie, “Bailey”, is inderdaad naar een kliniek gebracht met zijn mond vol van deze lieveheersbeestjes. Alleen, het komt zeer, zeer zelden voor dat een hond er zo aan toe is (jawel, het komt voor, maar er zijn maar enkele gevallen bekend). In 2008 publiceerde Ian Stocks en Derek Lindsey hier in Journal Toxicon over (Acute corrosion of the oral mucosa in a dog due to ingestion of Multicolored Asian Lady Beetles (Harmonia axyridis: Coccinellidae)
Zeldzaam
Het komt dus voor, maar een invasie van dergelijke lieveheersbeestjes in de mond van je hond is uiterst zeldzaam. Desondanks, het kan wel degelijk voorkomen dat je hond bij het eten van gras, of anderszins bij het buiten spelen, een enkel Lieveheersbeestje in de mond krijgt. En deze soort, het Aziatische Lieveheersbeestje, is agressiever dan onze inheemse soort.
En deze soort, het Aziatische Lieveheersbeestje, is agressiever dan onze inheemse soort.
Een aantal kevers heeft zijn eigen verdedigingsmethodes, waaronder deze Aziaat. Als het diertje zich aangevallen voelt kan het via speciale klieren een stinkende chemische substantie afscheiden, die in ieder geval bij mensen tot blaren op de huid kan leiden. Bij het Lieveheersbeestje heet deze vorm van afscheiding “reflex-bloeden”. In de chemische substantie zitten alkaloïden, die dus giftig zijn, een tweede eigenschap is dat de substantie zodra het in contact met zuurstof komt het uithardt. In de strijd met andere kevers zou het die immobiliseren, alleen, een hond of mens is nu eenmaal wat groter, dus daar gebeurt dat niet. Overigens, de toxine (gifstof) is rood van kleur, hoe roder een lieveheersbeestje is, hoe “giftiger” dus.
Wat wel het effect is is dat de hond vaak heel veel speeksel gaat produceren (enorm kwijlen dus) en mogelijk een beetje slaperig, versuft wordt. Omdat het Lieveheersbeestje inderdaad in het slijm in de mondholte kan blijven plakken, is een korte controle wel verstandig als je hond zo enorm kwijlt en suffig wordt.
De Aziatische “Ladybug” komt overigens ook in Nederland steeds vaker voor. De exoot komt al sinds 1916 incidenteel voor in Amerika en Europa, maar problemen en allergieën worden pas sinds eind vorige eeuw (1998) gerapporteerd. Als biologische bestrijder tegen bladluis werd het diertje ingezet in de landbouw. Helaas, de Aziatische kever is sterker dan zijn Europese soortgenoot, en juist door zijn biologische verdediging kan hij “ons” lieveheersbeestje makkelijk aan. De Aziaat overwintert veelal tussen muren, dus in huis.
Dus, komt het bericht weer voor in de tijdlijn van Facebook, ren niet gelijk naar je hond en belangrijker, deel hem niet direct in blinde paniek door. Als je dan toch wilt waarschuwen, deel dan liever dit artikel.
bron