• Dierenarts Karen Becker’s kijk op leptospirose: “absoluut behandelbaar!”

Dierenarts Karen Becker’s kijk op leptospirose: “absoluut behandelbaar!”

Leestijd
5 minuten
Tot nu toe gelezen

Dierenarts Karen Becker’s kijk op leptospirose: “absoluut behandelbaar!”

za, 03/25/2017 - 19:14

Leptospirose houdt de gemoederen al tijden bezig. Hoewel de ziekte altijd al aanwezig is geweest in vrijwel alle delen van de wereld, lijkt het alsof het aantal honden dat leptospirose oploopt sterk toe te nemen de laatste jaren. Voeg hier een spraakmakende vaccinatie aan toe die wordt verdacht van het veroorzaken van ernstige bijwerkingen en de twijfel slaat toe bij veel hondeneigenaren. Veel dierenartsen in Nederland pleiten nog voor een jaarlijkse vaccinatie voor alle honden, maar de Amerikaanse dierenarts Karen Becker laat een heel ander geluid horen. Onderbouwd met feiten en een zinvolle behandelmethode stelt zij dat de vaccinatie tegen leptospirose geen aanrader is. In plaats daarvan is het volgens haar belangrijker om het immuunsysteem van je hond sterk en gezond te houden, en daarnaast alert te zijn op de symptomen van leptospirose. Want, zo stelt ze: “honden kunnen absoluut succesvol behandeld worden tegen leptospirose. Als het fout gaat, komt dit door een te late diagnose en behandeling.”

Deze Amerikaanse dierenarts geniet in Nederland nog niet veel bekendheid, maar telt meer dan een miljoen likes op haar facebookpagina waar ze nuttige informatie deelt over allerlei veterinaire zaken. Diezelfde informatie verspreidt ze ook via Youtube, waar ze inmiddels meer dan 35.000 abonnees heeft. Ze voorziet diereneigenaren van handige tips, weetjes en medische informatie op een duidelijke manier uitgelegd.

Een van de onderwerpen die ze bespreekt is leptospirose, en haar visie over deze gevreesde ziekte is interessant te noemen, omdat het haaks lijkt te staan op wat andere dierenartsen vaak adviseren. Ze begint met een inleiding over de ziekte. Leptospirose is een bacteriële infectie. In totaal zijn er meer dan 200 bacteriën, ook wel serovars genoemd, die leptospirose kunnen veroorzaken. Hiervan zijn er meer dan 20 die een hond kunnen besmetten met de ziekte, maar leptospirose komt ook voor bij ratten, varkens, vossen en verschillende soorten vee. De urine van deze dieren kunnen de bacterie verspreiden, wat vaak gebeurt via (stilstaand) water. Vervolgens kan de bacterie tot wel een half jaar overleven in de grond van zo’n vijver of poel waar honden besmet kunnen raken via wondjes in de huid of door te drinken uit het water.

Leptospirose komt niet vaker voor dan vroeger

Hoe kan het toch dat we de laatste jaren meer horen over met leptospirose besmette honden? Volgens Dr. Becker kan er niet gesteld worden dat leptospirose vaker voorkomt dan vroeger. Wel zijn er twee mogelijk verklaringen voor de toename van meldingen. De eerste is dat honden tegenwoordig meer in aanraking komen met gebieden waar zich ook wilde dieren bevinden die de bacterie bij zich dragen en via de omgeving verspreiden. Dit is enerzijds omdat mensen er meer op uit trekken met hun hond, maar de natuur komt ook dichterbij de bewoonde wereld te staan waardoor wilde dieren soms vlakbij of zelfs in woonwijken leven. Dit vergroot de besmettingskans, maar we zijn tegenwoordig ook beter geworden in het diagnosticeren van de ziekte. Doordat eigenaren en dierenarts alert zijn wordt de ziekte vaker vastgesteld terwijl er jaren geleden meer honden overleden zonder diagnose.

Het is een vaccinatie tegen een bacterie die daardoor geen volledige bescherming biedt: het is niet mogelijk om tegen alle 20 serovars te beschermen.

Becker geeft aan het leptospirose vaccin niet te gebruiken in haar praktijk, en haar eigen honden worden er ook niet mee gevaccineerd. Ze benoemt de zwaktes van het vaccin als reden om het niet te gebruiken. Het is een vaccinatie tegen een bacterie die daardoor geen volledige bescherming biedt: het is niet mogelijk om tegen alle 20 serovars te beschermen. Het meest recente vaccin voor leptospirose bevat slechts 4 serovars. Ook is het vaccin maar kort werkzaam en voor sommige gebieden geldt dat de huidige vaccinatie niet de serovars bevat die het meest voorkomt in dat gebied. Als tweede argument noemt Becker het risico op bijwerkingen. Omdat het vaccin de dode bacterie bevat kan het uit zichzelf het immuunsysteem niet activeren. Hiervoor wordt een adjuvant worden toegevoegd, een stofje in het vaccin dat het immuunsysteem wel activeert waardoor de vaccinatie zal aanslaan. Helaas staan deze adjuvants ook bekend als een vergroot risico op bijwerkingen. Becker benoemt nierfalen in oudere dieren als een mogelijk risico, en benadrukt dat de vaccinatie is aangetoond als één van de oorzaken van de ziekte.

Dr. Becker spreekt duidelijke taal als het gaat om de vaccinatie. “Waarom zou je vaccineren tegen iets dat 100% behandelbaar is? Ik heb in mijn loopbaan al veel honden met leptospirose behandeld en er was er geen één die blijvende klachten overhield aan de infectie. Ik adviseer om het leptospirose vaccin over te slaan.”

De behandeling van leptospirose lijkt in de veterinaire een ondergeschoven kindje. Er wordt niet vaak gesproken over de behandelopties en de prognose van honden die de infectie hebben opgelopen. Becker spreekt in haar informatievideo en artikel over haar ervaring met het behandelen van leptospirose, gecombineerd met feiten uit de praktijk. Zo vertelt ze dat het mogelijk is dat een hond de infectie oploopt zonder er ziek van te worden. Als het immuunsysteem sterk genoeg is kan het de ziekte onderdrukken en bestrijden zonder dat de hond, of zijn eigenaar, hier iets van merken. Het nadeel bij deze groep honden is wel dat ze tot een jaar na de infectie de bacterie bij zich kunnen dragen en bijvoorbeeld kunnen uitscheiden via de urine. Zo kan een ogenschijnlijk gezonde hond de ziekte wel overdragen op andere honden, en ook mensen. In de meeste gevallen wordt een leptospirose infectie echter wel opgemerkt. In welke mate een hond ziek wordt van een leptospirose infectie is afhankelijk van de gezondheid van de hond en het serovar. Ook is de omgeving van invloed over in welke mate de bacterie zich heeft kunnen ontwikkelen. Over het algemeen wordt gesteld dat jonge honden minder goed bestand zijn tegen de infectie dan ouderen.

 

Welke symptomen horen bij leptospirose?

De incubatietijd voor leptospirose bedraagt zo’n 4-12 dagen en na die periode kan een hond verschillende ziekteverschijnselen vertonen. Dit zijn o.a. braken, diarree, koorts, spierpijn en bloederige urine. Er kunnen ook bloedingen ontstaan aan de slijmvliezen in de bek. In een verder stadium worden de lever en nieren aangetast, wat zichtbaar wordt door geelzucht. Dit is bij honden vooral goed zichtbaar in het oogwit. In zeldzame gevallen veroorzaakt de infectie ademhalingsproblemen en een longbloeding. Karen Becker adviseert huisdiereigenaren op alert te zijn op deze symptomen en bij een vermoeden van leptospirose naar een dierenarts te gaan voor een test. Bij milde symptomen kan een dierenarts antibiotica voorschrijven en kan de hond thuis behandeld worden. Bij leptospirose in een vergevorderd stadium is opname in de kliniek soms noodzakelijk om de nier en leverfunctie van de hond te bewaken en meerdere soorten medicatie toe te dienen. Verder benadrukt Becker dat leptospirose een zoönose is, mensen die een besmette hond thuis behandelen moeten hier rekening mee houden en voorzorgsmaatregelen nemen als ze in contact komen met urine van de hond. Ook moeten ze zelf alert blijven op griepachtige verschijnselen bij zichzelf op familieleden.

leptospirose is een infectie die ernstige gevolgen kan hebben.

Een waarschuwing is dus op z’n plaats, leptospirose is een infectie die ernstige gevolgen kan hebben. Maar Becker richt zich vooral op de belangrijke feiten. Met de juiste informatie kan men zelf de risico’s inschatten en zelfs beheersen en zal een besmette hond tijdig behandeld kunnen worden. Over haar eigen honden vertelt ze dat deze veel vrijheid krijgen. Ze worden door hun leefomgeving en gewoontes blootgesteld aan een heel aantal risicofactoren voor leptospirose: ze leven in een omgeving waar de bacterie goed gedijt, de honden zwemmen en spelen regelmatig in stilstaand water en modderpoelen waar ook andere diersoorten komen. “Ik ben er vrij zeker van dat ze de infectie wel eens hebben opgelopen, maar doordat ik hun immuunsysteem gezond houd en alert ben op de symptomen maak ik me er niet druk over. Dit adviseer ik mijn cliënten ook.” Bovenstaande informatie benoemt meteen de risicofactoren voor leptospirose. De bacterie huist zich vooral in plekken met een warm, vochtig klimaat. Stilstaand water is een ideale omgeving, vooral als knaagdieren zoals ratten ook toegang hebben tot dit water. Het risico op leptospirose is dan ook het grootst tijdens de zomer en het begin van de herfst.

De conclusie van dierenarts Karen Becker is duidelijk: wees alert op de symptomen en let op je hond. “Heb je een gezonde hond die plotseling vermoeid toont, koorts ontwikkeld, opvallend veel urineert of bloederige urine heeft? Bel je dierenarts direct en vraag om een leptospirose test! Het is een volledig behandelbare infectie, de problemen ontstaan pas als de ziekte te laat ontdekt wordt.”

 

bron

Canine leptospirosis

 

dossier