Petitie voor landelijke registratie overleden huisdieren passeert 10.000 handtekeningen
Inmiddels is de petitie ruim 10.000 keer ondertekend, sinds hij eind januari online kwam. Volgens de opstellers moet er een landelijk meldpunt komen waar overheidsinstanties gevonden, overleden huisdieren melden, met zo mogelijk het chipnummer.
De petitie is op initiatief van “Waar is onze Angel”, een website en Facebookpagina die actief is in het opsporen van vermiste huisdieren, en die bekend is bij vrijwel alle honden- en katteneigenaren. De Facebookpagina wordt gevolgd door bijna 80.000 mensen, Twitter is minder een hondenmedium, daar zijn “slechts” ruim 700 volgers. Tweede partij in het opstellen van de petitie is “Needy Dogs”, een vergelijkbaar initiatief voor Nederland en België met op Facebook ruim 38.000 volgers.
Het aantal meldingen over vermiste en gevonden dieren bedraagt meer dan 70.000 per jaar. Het percentage dat hiervan wordt opgelost is circa 52%. Stichting Amivedi, ook actief in opsporing van vermiste dieren, zegt (gegevens 2014) dagelijks 200 meldingen te krijgen. In de zomermaanden worden er meer vermiste en gevonden huisdieren geregistreerd dan in de winter. Daarbij gaat het over bijna 10.000 honden en bijna 60.000 katten. Knaagdieren, vogels, reptielen en “kleine roofdieren” maken bij elkaar ongeveer 8.000 gevallen uit. Opnieuw gegevens 2014. Vooral in landelijke gebieden vinden relatief veel vermissingen plaats. In het Zeeuwse Noord-Beveland worden per 10.000 inwoners 21 huisdieren vermist. Ook in Schouwen-Duiveland worden met 19,8 per 10.000 inwoners veel vermissingen opgegeven. Specifiek kijkend naar honden blijken (cijfers 2015) Lelystad en omgeving, Coevorden, Marum, Leudal, en Sint Oedenrode koploper, het ergst is Grave, met 2,4 missende hond per 10.000 inwoners. Overigens lijken de cijfers erg uiteen te lopen, in 2018 meldt “Dog Alert” (de app) dat er jaarlijks ‘slechts’6300 honden vermist raken. In 2007 maakte Amivedi nog melding van 4658 vermiste honden, waarvan er in dat jaar 3519 terug kwamen.
Er zijn in totaal zo’n tien organisaties die zich 24/7 bezighouden met vermiste honden. Social Media speelt een grote rol bij het zoveel mogelijk delen van deze vermissing. Hoe goed ook, met 10 organisaties en vaak nog meer berichten op Social Media is het niet altijd duidelijk wie de hond nu waar geplaatst heeft, en zeker het bijhouden van plaatsingen is lastig. We kennen het allemaal, honden die al lang teruggevonden zijn staan elders nog steeds als “vermist” en worden nog veelvuldig gedeeld.
Ondanks alle initiatieven blijven dus een kleine 48% van de vermiste dieren “vermist”. Honden keren vaker terug dan katten (71% vs. 53%, volgens Amerikaans onderzoek). Komt de hond dan zelf weer aanlopen? Nee, slechts 8% van de honden zou zelf weer terugkomen, de rest moet worden gevonden.Een medewerker van Amivedi omschreef het in 2007 tegenover Dagblad Trouw als volgt “Baasje is niet te zien, de hond raakt in paniek, begint te rennen, rechtdoor en steeds verder weg. En het dier ontbeert het kompas van de kat. Van teruggekeerde katten navigeerde ongeveer tweederde zichzelf naar huis.” Daarnaast, opnieuw volgens Amivedi in 2007, mensen zullen zich sneller het lot aantrekken van een loslopende hond dan van een loslopende kat.
Welke cijfers ook leidend mogen zijn, een kleine 25% van onze vermiste honden keert nooit terug. Van katten dus nog meer. Er zijn geen exacte aantallen beschikbaar over hoeveel daarvan worden overreden, en sterven, en hoeveel er ofwel in de bossen verdwijnen om nooit meer gezien te worden, en hoeveel er mogelijk door andere mensen worden opgevangen en daarna niet meer terugkeren. Het ontbreken van enige vorm van landelijke afspraken of regelgeving is daar mede debet aan. In 2017 onderzocht Dogzine al eens hoe het nu zit met het aantreffen en weghalen van dode huisdieren, maar dat is een taak die door heel Nederland per gemeente verschilt. En dus, geen centrale registratie.
Elke dierenliefhebber weet hoe het voelt (of zou voelen) als je huisdier weg is, en mogelijk dood. De onzekerheid is moordend. Vandaar de petitie, zodat er in ieder geval duidelijkheid kan komen. Mits je huisdier overreden is dan, het in de bossen verdwenen dier, de gestolen (of met goede bedoelingen in huis genomen) hond, die vind je er niet mee terug. Als de petitie daadwerkelijk tot de politiek doordringt (voor een burgerinitiatief, zeg maar een uitgebreide petitie, zijn 40.000 handtekeningen nodig) is het afwachten of er daadwerkelijk landelijke registratie komt, omdat het nu bij wet nog een gemeentelijk probleem is. Alle gemeentes “dwingen” om één systeem te gaan gebruiken is op zich ook wel een ‘dingetje’. Maar goed, dat loopt op de zaken vooruit. Belangrijk is wel dat een dergelijk systeem er komt (want helaas, honden en katten zullen wel blijven weglopen), en hoe, dat moeten we nog even afwachten. Dat is in de handen van de politiek…
De indienders van de petitie laten weten dat ze in ieder geval doorgaan tot de 40.000 handtekeningen, nodig voor een burgerinitiatief, zijn bereikt.
bron