• Gemeentelijke afspraken over dode dieren zorgen voor extra verdriet

Gemeentelijke afspraken over dode dieren zorgen voor extra verdriet

Leestijd
3 minuten
Tot nu toe gelezen

Gemeentelijke afspraken over dode dieren zorgen voor extra verdriet

di, 05/23/2017 - 15:14

Het is de schrik van alle hondeneigenaren, de hond schrikt ergens van, ziet een hert of konijn, of iets anders, en gaat ervandoor. Lang zoeken en zoeken, niets gevonden. Dan afwachten maar...

Erger nog is het als dat in een druk gebied met snelwegen gebeurt. En je hoort dat er een hond, die qua type  op die van jouw lijkt, gevonden is. Hoe vreselijk het ook is, je wilt zo snel mogelijk de bevestiging, of niet, dat jouw hond een aanrijding niet overleeft heeft.

Het overkwam Marleen. Eind april  liep de hond weg in het bos. 2 dagen zoeken hielp niet, en ook de zichtmeldingen bleven uit. Enkele dagen later kwam het bericht  via Facebook dat er een zwarte hond gevonden was langs de snelweg, waar een zwarte personenauto de hond had opgehaald.

Na telefoontjes met de politie werd een nummer bij Rijkswaterstaat gegeven.  En die konden inderdaad vertellen dat er een zwarte hond langs de snelweg was opgehaald door een aannemer van Rijkswaterstaat. Helaas, op vragen om direct de hond te mogen identificeren was het antwoord Nou sorry, die aannemer heeft geen dienst ,bel morgen vroeg maar terug."

Ondanks de onzekerheid moet je dan toch wachten. En groot was de teleurstelling en het verdriet toen Rijkswaterstaat doodleuk vertelde dat het 10 werkdagen zou duren voordat de ongeruste eigenaresse iets zou horen. De districtsmanager kon dan pas contact opnemen met de aannemer.  Alleen omdat de eigenaresse toen heel kwaad werd, werd er wel haast gemaakt en kon deze na wat heen en weer gebel  terecht bij de aannemer. Helaas, het slachtoffer was inderdaad de hond van de eigenaresse. Maar die bleef ook zitten met één vraag: Waarom moet je chippen als het allemaal zo lang duurt, dat kan toch veel sneller. Zeker om uit die onzekerheid te komen.

Procedure

Dogzine belde met Rijkswaterstaat om te vragen wat nu eigenlijk de procedure is.  Rijkswaterstaat heeft -o liet de woordvoerder weten-  keurig protocollen voor dode huisdieren. "Voor huisdieren geldt dat er altijd een poging wordt gedaan om de eigenaar van het dier te achterhalen. Als het dier nog leeft, wordt de dierenambulance gebeld. Zij komen ter plaatse en nemen de zorg voor het dier over. Kleinere dode huisdieren worden door weginspecteurs meegenomen en overgedragen aan de dierenambulance zodat zij kunnen proberen de eigenaar te achterhalen. Grotere dode huisdieren worden door de weginspecteur achter de vangrail of in de buitenberm neergelegd en door de dierenambulance opgehaald. Het komt ook voor dat een dier dusdanig is overreden –vaak door meerdere voertuigen- dat niet meer te achterhalen is wat voor dier het betreft en het ook niet meer mogelijk is het dier van het wegdek te verwijderen. Het uitlezen van een eventuele chip is dan helaas ook niet meer mogelijk."  Wilde dieren worden ook achter de vangrail gelegd, maar daar doet de natuur zijn werk, die worden weer opgegeten door andere dieren.

Desondanks, op basis van bovenstaand verhaal, deed ook Rijkswaterstaat nog verder onderzoek. Specifiek over bovenstaande casus konden ze geen antwoord geven. Toch bleken er in de strakke protocollen hiaten te zitten, niet zozeer door Rijkswaterstaat, maar door gemeentelijke regelgeving.

Dierenambulance

Opnieuw de woordvoerder: "Rijkswaterstaat is wegbeheerder en afhankelijk van professionals (dierenambulances) als het gaat om de taken met betrekking tot de omgang van (dode)huisdieren. Er zijn vele Dierenambulances in Nederland. Slechts een deel (minder dan de helft) is aangesloten bij twee grote organisaties: De Dierenbescherming en de Federatie Dierenambulances Nederland. Wij hebben samenwerking met deze twee organisaties. Omdat de overige dierenambulances min of meer zelfstandig opereren, is het moeilijk om daar direct afspraken mee te maken. Er lopen diverse pilots die uiteindelijk tot een landelijke dekking moeten leiden. Zo moet personeel van een dierenambulance een opleiding hebben gehad om op de snelweg aan de slag mogen. Ze moeten immers veilig voor zichzelf en het overige verkeer handelen. Als ze zijn opgeleid, kunnen ze een ontheffing krijgen om via de vluchtstrook langs een file op te rijden. Omdat er nog géén sluitende landelijk dekking is met aangesloten/opgeleide dierenambulances, kan het voorkomen dat bijvoorbeeld een aannemer of een weginspecteur een dood huisdier van de snelweg moet verwijderen. Immers, veiligheid en doorstroming zijn maatgevend voor Rijkswaterstaat en als dat in het geding is, zijn wij genoodzaakt direct maatregelen te nemen. Kortom: uiteraard is het streven om bij dode huisdieren de eigenaar te achterhalen. Maar voor die taak zijn wij afhankelijk van de dierenambulances. Wij proberen altijd contact op te nemen met een dierenambulance. Maar helaas is dat niet altijd mogelijk."

Gemeentelijke afspraken

Daar is het verhaal echter nog niet mee af. Dogzine vroeg ook aan overkoepelende organisaties van dierenambulances hoe het zit. En daar bleek dat gemeentes de regels bepalen rondom het ophalen van dode (huis)dieren langs de openbare weg. De dierenambulance heeft in een aantal gemeentes daar toestemming voor, in andere gemeentes is dat bijvoorbeeld de Rendac (destructiebedrijf) of nog andere, soms lokale, aannemers.  Enigszins afhankelijk van het soort aannemer, een commercieel bedrijf hanteert andere regels en procedures dan een dierenambulance,  zullen die anders omgaan met dode huisdieren. Sommigen doen hun uiterste best om de eigenaar op te sporen, anderen zullen wellicht sneller overgaan tot verbranding van de stoffelijke resten.

Voor en Rijkswaterstaat, en de grotere organisaties van dierenambulances, is het dus een lastige zaak. Een hond die in gemeente A. door de dierenambulance kan en mag worden opgehaald, zou 100 meter verder door de Rendac, en weer 2 kilometer verder door aannemer X. moeten worden opgehaald. Geheel afhankelijk van de lokale afspraken. Voor iedereen die zijn hond of kat mist een vreselijk vooruitzicht. Te hopen valt dat er snel een eenduidige landelijke afspraak kan komen, waarbij gekwalificeerd personeel in ieder geval probeert zo snel mogelijk via de chip de eigenaar te achterhalen en de onzekerheid weg te nemen. Voorwaarde is dan wel dat iedere eigenaar ook zijn verantwoording neemt, en zorgt dat de chipregistratie actueel en up to date is.

 Via Facebook wordt geprobeerd om ook andere ervaringen met het niet werken van de protocollen te verzamelen.  Meer info is te vinden op Facebook