Otterhound in gevaar
In Nederland en ook wereldwijd mag de Wetterhoun een bedreigd ras zijn, er worden toch rond de 50-70 honden per jaar geboren. Dat is heel weinig maar de populatie blijft in aantal stabiel.
Er is een ras dat verrassend veel overeekomsten vertoont maar waar het nog slechter mee gaat: de Otterhound.
De Otterhound is een ras dat al eeuwen bekend is in Engeland. Dat komt deels doordat het Britse koningshuis zich al met het ras associeerde. Adellijke belangstelling is vaak erg stimulerend voor rasbekendheid.
Otters zijn eeuwenlang gezien als ongedierte en werden dus bestreden en de Otterhound, zijn naam zegt het al, was daar uitermate geschikt voor.
Koning John van Engeland gebruikte deze hond voor de otterjacht, we schrijven dan rond 1200. Koning Edward II werd de eerste “Master of Otterhounds” rond 1500, Elizabeth I werd een eeuw later de eerste “Lady of Otterhounds”.
De honden waarmee toen gejaagd werd zijn de verre voorvaderen van de huidige Otterhound. In de meer recente tijden was de Otterhound geen hond meer waarmee de adel jaagde, hoewel het misschien eerder andersom is: de adel jaagde niet meer zoals het “gewone volk” deed. Het hoogtepunt van hun populariteit was in de periode 1830-1900. De huidige Otterhound wordt gezien als een hond van de arbeider en dat is al zo'n 200 jaar zo. In Engeland waren in veel dorpen grote waterpartijen waar men viste en ook leefde van die visvangst. Otters waren daar niet geliefd: zij leven van ook vis. Ze werden bestreden met de Otterhound.
Maar in de 20e eeuw werd men zich steeds bewuster van het belang van biologische diversiteit. Toen was het voor veel dieren al aan de late kant.
Zoals in Nederland de otterjacht verboden werd, zo gebeurde dat ook in Engeland en Schotland in het midden van de vorige eeuw. De Otterhound kreeg de schuld van de dalende populatie, hoewel dat zeer onwaarschijnlijk is: in die tijd had men nog geen idee van de invloed van industrie op de natuur en de gevolgen ervan voor wilde populaties.
Later werd duidelijk dat het vooral de afvalstoffen waren die in rivieren gedumpt werden die verantwoordelijk waren voor de teruglopende aantallen. Maar tegen die tijd was de Otterhound al in de ban en was de populariteit daardoor al sterk gedaald.
Het ras verkeert inmiddels in de problemen. Het afgelopen jaar werden er in Engeland zelf slechts 24 pups geboren. Wereldwijd is de populatie iets onder 1000 dieren. Dat aantal is dalende doordat er zo weinig gefokt word. En er wordt zo weinig gefokt omdat er weinig vraag is naar dit ras. Hoe je zoiets aan zou moeten pakken is een vraag die de Engelse Otterhound Club zich al vaak gesteld heeft, en ondertussen daalt het aantal dieren maar door.
Er worden regelmatig oproepen gedaan om mensen te interesseren voor het ras, maar of dat voldoende zal zijn is de vraag. De populatie is klein en daardoor sterk verwant. De inschrijving op de komende WDS is er in elk geval wel, dus wie weet zal dat belangstellenden trekken. Wie dit ras wil leren kennen: op de WDS zijn er enkele dieren ingeschreven.
Helaas niet veel: twee stuks in totaal. Wie ze wil ontmoeten zal dus nog goed moeten zoeken.