Maar eerst moet ik een kleine mededeling doen. Op 6 juni hebben mijn mens en ik ons ​​diploma “Service Dog Team” ontvangen. We zijn nu officieel gekwalificeerd om samen te werken. We hadden een feest met drankjes en cake voor de mensen en ik kreeg veel tennisballen! Ik ben een erg trotse jongen. Mijn mens is ook erg trots. We zijn een geweldig team. Zelfs al zeg  ik het zelf.

Ok, mijn dag begint om ongeveer 6.45 uur wanneer ik met de tweevoeter (mijn huisgenoot en verzorger) een wandeling maak. Als we thuis zijn, krijg ik ontbijt k van mijn mens voordat ik een tijdje terug naar bed ga.

De telefoon van de mens maakt geluid om 8:30. Dus dan mag ik mijn neus in haar gezicht steken en haar vertellen dat het tijd is om wakker te worden. Dit wordt signaalwerk genoemd. Ik heb geleerd een specifieke beltoon op de telefoon te interpreteren als een opdracht. Als ik het goed doe, mag ik meestal nog even met haar op het grote bed liggen voordat we opstaan.

Als het erg donker is, doe ik het licht aan. Daarna open ik een la om haar sokken en ondergoed te pakken. Elk ondergoedartikel heeft zijn eigen commando. Als ze alles heeft, sluit ik de lade weer.

Dan help ik haar om haar pyjama uit te doen. Eerst de broek, dan het shirt. Soms spring ik dan op haar bed en wacht op haar terwijl ze douchet.

Als ze klaar is, is het tijd om naar beneden te gaan. Als het lampje nog brandt, schakel ik het eerst uit. We gaan naar de traplift en ik gebruik mijn poot om de voetplaat naar beneden te duwen. Ik wacht geduldig aan de bovenkant van de trap totdat ik word geroepen. Nadat ik ben geroepen, ga ik naar beneden en gebruik mijn neus om de voetplaat weer  in een opgevouwen positie te duwen. Vervolgens open en sluit ik twee deuren op weg naar de keuken, zodat mijn mens er veilig en gemakkelijk doorheen kan gaan.

Het is tijd voor ontbijt. Dus ik open een la zodat de mens een lepel kan pakken. Dan sluit ik de la weer. Ik open dan de deur die ik net 60 seconden geleden heb gesloten. De mens heeft melk nodig. Als ze die deur had opengelaten, hoefde ik hem niet meer te openen. Mensen zijn soms zo dom…

Ik wacht geduldig op mijn bed tot het ontbijt klaar is, dan geef ik de mens wat schoenen zodat we de tuin in kunnen en kunnen spelen met een tennisbal. Ik ben dol op tennisballen. Het is moeilijk voor me om te stoppen met spelen, maar uiteindelijk gaan we weer naar binnen. Soms vraagt ​​mijn mens me om haar schoenen uit te doen. Haar voeten kunnen vaak niet beslissen of ze warm of koud zijn.

Een dag per week doen we samen de was. Ik kan kleding uit een mand halen en het aan haar geven en ik kan het ook uit de wasmachine halen. Het is leuk om mijn hoofd in dat rare gat te steken.

Na die drukke ochtend is het tijd voor een wandeling. Een of beide buddy's komen om de mens te helpen. Dat is zo leuk. Ik ben altijd blij om ze te zien en soms nemen we de tennisbal mee. Ze gooien daar graag mee voor me. Ik ben gewoon niet zo blij als ze tegen mijn mens zeggen dat ik kattenkwaad heb uitgehaald. Wiens idee was het om haar ogen te geven ??

's Middags trainen we samen. Hoewel we een gekwalificeerd team zijn, stopt een diensthond nooit met trainen. Het is belangrijk voor ons om nieuwe puzzels en uitdagingen te krijgen, zodat onze hersenen geactiveerd blijven en we gemotiveerd zijn om te werken. Onze kwalificatie betekent dat mijn mens alle hulpmiddelen en technieken heeft om me nieuwe dingen te leren. Dus ze kan dingen leren waar ze hulp bij nodig heeft die ik nog niet heb geleerd. We oefenen vaak ook taken die normaal niet dagelijks zouden worden gedaan. Er is niet altijd post op  te halen en ze valt echt niet regelmatig op de grond. Dus maakt ze leuke spelletjes voor mij om deze commando's te oefenen. Ik verdien meestal koekjes tijdens de training. Ik doe alles voor koekjes!

Training wordt gevolgd door speltijd en rusttijd terwijl ze muziek maakt of met mensen praat op de computer.

Wanneer de tweevoeter thuiskomt, gaan we gezellig allemaal aan de wandel. Dan is het etenstijd! Yum yum.

De avond is meestal gevuld met rust en knuffels voordat ik met de tweevoeter mee ga voor nog een wandeling. Bij het slapengaan help ik met uitkleden. Schoenen, broeken, shirts en sokken. Ik kan ze allemaal uittrekken. Ik moet voorzichtig zijn met de sokken. Soms maakt mijn mens grappige geluiden als ik per ongeluk in haar tenen bijt.

De hele dag door ben ik vaak bezig dingen van de vloer op te rapen. Ik weet zeker dat ze expres klungelig is. Ik open en sluit ook meer deuren en laden en soms overhandig ik haar objecten waarvan ik de naam ken. Zoals sleutels of bepaalde hulpgereedschappen.

Omdat ik graag wil helpen en leren, heb ik ook extra taken. De tweevoeter kan me voorwerpen geven die ik aan mijn mens breng. Soms geeft de mens me zelfs dingen om naar de tweevoeter te brengen.

Ik kan blaffen op commando, wat betekent dat ik de tweevoeter kan vertellen dat mijn mens hulp nodig heeft, zelfs als ze in aparte kamers zijn.

Ik ben ook gebarentaal aan het leren. Mijn mens leert me 6 verschillende tekens die worden gebruikt voor basale gehoorzaamheidstaken. Zitten, Liggen, Bewegen, Wachten, Naar bed gaan en Klaar. Dit betekent dat Grote Zuster me ook kan helpen mijn plaats in het huis en het gezin te begrijpen wanneer mijn mens en ik bij haar blijven op de boerderij. Het herkennen van gebarentaal is niet vaak een taak voor een ADL-hond. Het wordt meestal gebruikt voor dovenhulphonden. Dat is waarom ik er maar 6 ga leren. Ik geniet erg van deze uitdaging en ben er goed in. Binnen een week heb ik al 2 tekens geleerd! Het is een full-time baan als Assistentiehond. Maar ik geniet echt van alle leuke uitdagingen en ik ik krijg zo volop  knuffels en beloningen. Ik hou heel veel van mijn mens en mijn werk.

Ik denk dat het tijd is om de MacBook nu terug te geven. Mijn poten worden moe. Mijn mens hervat volgende maand de normale column.

Grote natte zoenen voor iedereen.

Don