Fokken in de crisis, doen of niet doen?
De stijgende belangstelling voor dieren bij de asielen lijkt hier en daar merkbaar, zo bevestigde de Dierenbescherming, en de rashondenfokkers krijgen aanvraag na aanvraag. Veel fokkers gaan daar “natuurlijk” niet op in. Maar is dat wel zo natuurlijk?
De vraag naar pups is toegenomen. Maar klopt dat wel? Als we kijken naar het aantal dekkingen blijkt dat sinds de uitbraak van de coronacrisis sterk te zijn teruggelopen. Hoe komt dat? Waar zijn we bang voor?
Veel fokkers geven aan niet te durven omdat de toekomst onzeker is. Dat is ook zo maar laten we realistisch zijn: de toekomst is altijd onzeker. Er kan iedereen iets overkomen. Alleen maakt de corona-crisis dat risico opeens sterk zichtbaar.
Maar dat betekent niet dat Nederland ophoudt met leven. Mensen doen gewoon hun normale dingen, met één duidelijk verschil: het grootste deel werkt thuis. En iedereen wordt ook geacht zoveel mogelijk thuis te blijven dus dat is goed. Alleen naar buiten voor een wandeling, maar geen pretparken, geen vakanties, geen weekendjes weg. Mensen raken weer meer aangewezen op zichzelf en hun gezin, hun directe omgeving. Wie al een hond overwoog zal in huidige omstandigheden zeer waarschijnlijk besluiten dat dan nu te willen doen. Want mensen zijn thuis en vakantie zal er waarschijnlijk niet inzitten. De ideale situatie dus om de beginperiode van een pup in huis te begeleiden. En dus gaan mensen -wellicht eerder dan gepland- op zoek naar een pup.
Maar zoals gezegd loopt het aantal dekmeldingen terug. Fokkers vinden het risico groot en zien veel beren op de weg. Wat moet je met je puppybezoekers? Wat moet je met je socialisatie? Kan de dierenarts wel komen als er iets is? En er komen nu vast allemaal impulskopers, hoe selecteer je die eruit?
Het zijn begrijpelijke twijfels. Maar als je eens nuchter kijkt vallen de risico's allemaal reuze mee.
Om te controleren of dat geen verbeelding is vroegen we het aan enkele fokkers die zich niet laten tegenhouden door de crisis in ons land. Een teckelfokker vertelde dat de vraag “enorm” is maar dat er geen verschil is in het soort kopers dat nu om een pup komt: “Het zijn er alleen meer.”
Een Golden Retrieverfokster zei: “Puppybezoek ontvang ik nu volgens de richtlijnen van het RIVM. Dus met andere woorden, bezoek is welkom maar niet in de vorm van samenscholing. Een gezin of deel van het gezin komt apart in een afgesloten ruimte, ik blijf als fokker op grote afstand. Bij aanvang en bij vertrek wordt iedereen geacht zijn handen te wassen. Na vertrek ontsmet ik raakvlakken en deurklinken. Koffie, thee en taart laat ik achterwege.”
Toegegeven, het is niet zo gezellig als anders maar het is dus prima te doen. Alleen verkoop naar het buitenland is in sommige gevallen wat lastiger, omdat de regels nu strenger zijn. Maar 15 weken moesten ze toch al blijven, daar is niets anders aan geworden.
Over kopers die in een opwelling kopen maakten de fokkers die we spraken zich ook niet zo druk. Iedereen denkt zulke mensen er goed uit te kunnen selecteren door een eerste gesprek. Misschien zijn er wat meer van zulke mensen dan voor de crisis, maar het fenomeen is van alle tijden.
De socialisatie bleek men ook goed vorm te kunnen geven. Die socialisatie is sowieso een overweging waard: is het echt nodig pups voor ze het nest verlaten overal mee naar toe te nemen? Of kun je dat niet beter aan de nieuwe eigenaar overlaten? Veel gedragstherapeuten vinden dat fokkers pups regelmatig overprikkelen, dus wellicht is het nu wel een mooi moment eens een tandje terug te schakelen in dat opzicht.
En als ik wel fok?
Laten we er vanuit gaan dat een fokker het wél aandurft te fokken in deze tijd. Wat kan er dan wel en wat niet? In Nederland kan nog gefokt worden, mits de reu zich in Nederland bevindt. Natuurlijk gelden ook dan de gewone regels van afstand houden. Wie zijn zinnen heeft gezet op een reu in het buitenland kan kijken of kunstmatige inseminatie een optie is. Hier wordt dat nog gedaan, het hangt dus af van het land waar de reu vandaan komt. Als het daar problemen geeft moet er inderdaad worden uitgeweken naar een andere reu. Maar het kan toch niet zo zijn dat er alleen fatsoenlijke reuen in het buitenland zitten?
Laten we ervan uitgaan dat er linksom of rechtsom een dekking dan wel KI gaat plaatsvinden. Er zijn nog steeds klinieken waar progesteron kan worden geprikt, dus dat kan het probleem niet zijn. Nee, je kunt niet met je hond mee als dat wordt gedaan. Maar is dat onoverkomelijk?
Dan hebben we de dekking. Dat kunnen honden (hopelijk) prima zelf en één persoon ter begeleiding zou voldoende moeten zijn. Daarna krijgen we de echo. Dat wordt niet overal meer gedaan, maar is dat erg? Vervolgens gaat de teef bevallen. Stel dat er complicaties zijn en er moet een keizersnede plaatsvinden, dan zal de eigenaar daar niet met zijn neus bovenop mogen staan. Maar is dat erg?
Laten we ervan uitgaan dat alles normaal verloopt en er een nest prachtige pups ligt. Die kun je dan niet socialiseren door ze naar het winkelcentrum mee te nemen, maar ze mogen wel allemaal mee naar de dierenarts voor onderzoek. Als ze gechipt worden mogen ze mee naar een andere locatie, nóg een autoritje! Zowel dierenartsen als chippers van de Raad van Beheer kunnen zoiets prima tot een positieve ervaring maken, de eerste berichten bewijzen dat ook. De verdere socialisatie ligt in handen van de fokker, die pups van alles en nog wat mee kan geven in de eigen omgeving. De nieuwe eigenaren kunnen vervolgens de puntjes op de i zetten.
Er zijn kortom geen onoverkomelijke problemen om dat nest niet te fokken.
Maar waarom zou ik dat nest nu fokken?
Zijn er redenen om wél te fokken? Ja, die zijn er.
Want er is vraag naar pups. Er is véél vraag naar pups. De vraag is al jaren groter dan het aanbod en het gevolg daarvan is dat de handel en commerciële fokkerijen goede zaken doen. Als we de data bekijken zien we dat het overgrote deel van de mensen die online zoeken dat -vaak via de website van de Raad van Beheer- via de rasverenigingen doen. Het aantal keren dat er via de website van de Raad van Beheer is doorgeklikt de afgelopen weken is verdubbeld. Als het bij de rasverenigingen niet lukt gaan mensen naar fokkers die geen lid zijn van een vereniging. En als het daar ook niet lukt gaan ze gaan marktplaats en naar de hondenhandel.
Als mensen een pup willen, zoeken ze tot ze er een gevonden hebben. Wie denkt dat het wel meevalt heeft het mis. Er is nog steeds aanvoer uit andere landen van pups. Die aanvoer is weliswaar verminderd doordat de grenscontroles strenger zijn, maar pups zijn vracht en voor vracht zijn de grenzen niet gesloten. Dus zolang de pups maar binnen de EU zijn gefokt -en vergis je niet, er zijn landen met ernstige broodfok binnen de EU!- komen ze gewoon naar Nederland en naar andere landen waar de vraag groot is. Dus wat gebeurt er? Mensen willen een pup, het aanbod van stamboompups is al te laag en wordt steeds lager. En dan is er aanbod van dubieuze fokkers, die meteen kunnen leveren. Mét een (zelfgemaakte) “stamboom” erbij. Kopers hebben geen idee dat er misschien iets niet klopt. Die willen een pup en verlaten zich bij de voorlichting volledig op de verkoper. Dat doet iedereen tenslotte. Wie een auto koopt laat zich voorlichten door de garage en pas als je een keer enorm belazerd bent kom je op de gedachte dat het anders had gemoeten. En al die waarschuwingen die overal te vinden zijn ontgaan mensen volkomen. Zo werkt de menselijke geest.
Het is aan ons, de stamboomhondenfokkers, de kopers wegwijs te maken in de lastige wereld van de hondenfokkerij. Als wij het niet doen, doen onze “collega’s” het. Die doen goede zaken omdat de verantwoordelijke fokkers zich zorgen maken of ze voldoende kunnen bieden in deze lastige tijden.
Maar, beste fokkers, jullie kúnnen voldoende bieden. Stel alsjeblieft de dekkingen niet uit. Zorg dat de positie van de rashonden niet nog meer verzwakt en blijf goede, gezonde en gesocialiseerde pups fokken voor al die gemotiveerde kopers die aan de eisen van jou als zorgvuldige stamboomfokker voldoen.
In deze tijd hebben mensen meer dan ooit behoefte aan een maatje. Er is geen enkele reden aan te nemen dat zulke mensen geen goede hondeneigenaren zouden zijn. Er is ook geen enkele reden te denken dat wij als fokkers opeens minder goede pups zouden fokken. De wereld is anders en we passen ons aan. Daar past een nest verantwoord gefokte pups meer dan ooit prima in.