• Rasaanduidingen in asiels zeggen weinig...
Leestijd
2 minuten
Tot nu toe gelezen

Rasaanduidingen in asiels zeggen weinig...

Thu, 08/23/2018 - 16:23

Hoe betrouwbaar is het “ras”-bordje op een deur in het asiel?  Nauwelijks, zo blijkt uit Amerikaans onderzoek. Wetenschappers gebruikten genetische tests bij meer dan 900 honden om hun ras te bepalen in een groot onderzoek. De onderzoekers vonden wijdverspreide genetische diversiteit: 125 rassen in de steekproef en een gemiddelde van drie rassen per hond. Het personeel van de asiels bleek het “ras” of de afkomst slechts in 10% van de gevallen correct te hebben. Het nadeel is, dat juist die rasbepaling wel van invloed is op hoe de hond –en of de hond- een nieuw huis vindt.

Want nog altijd zoeken veel mensen op ras, omdat ze zo denken het karakter, en de manier van leven, van de hond te kunnen bepalen.  En dus bepaalt dat ook hoe lang en hond in het asiel blijft. Honden met als mogelijke achtergrond “pitbull” (geen ras, we weten het) of iets in die richting zitten in de VS driemaal zo lang op een baas te wachten als andere rassen.

Wie zijn de asielhonden? Om deze vraag te beantwoorden, verzamelden de Canine Science Collaboratory-onderzoekers Lisa Gunter en Clive Wynne het DNA van meer dan 900 asielhonden die ondergebracht waren in de Arizona Animal Welfare League en de Society for the Prevention of Cruelty to Animals (AAWL) in Phoenix en San Diego.  Met behulp van een swab werd speeksel afgenomen en daarmee werden de raseigenschappen van het DNA bepaald.

De drie meest voorkomende waren de American Staffordshire Terrier, Chihuahua en de Poedel. Toch vertegenwoordigden deze drie rassen minder dan de helft van de honden in de asiels.

"Het niveau van genetische diversiteit in de asielhonden overtrof onze verwachtingen: we vonden 125 verschillende rassen," vertellen de onderzoekers. "We ontdekten ook dat slechts 5% van de honden in het asiel raszuiver was, hoewel algemeen wordt aangenomen dat tot een kwart van de honden in opvangcentra rasecht is."

De genetische testen gaven de onderzoekers informatie over drie generaties van voorouders van elke hond. Gemiddeld waren de meeste honden samengesteld uit drie verschillende rassen, waarbij sommige honden tot vijf verschillende ras-afkomsten hadden op het niveau van de overgrootouders.

"Rasidentificatie speeltt een vrij grote rol in de percepties van mensen over honden", aldus Wynne, hoogleraar psychologie en hoofd van het Canine Science Collaboratory. "" Welk ras is het? " is vaak de eerste vraag die mensen stellen over een hond, maar het antwoord is vaak vreselijk onnauwkeurig. "

Toen de medewerkers werd gevraagd om een tot twee rassen in de hond te identificeren werd het moeilijk. Eén ras werd nog wel redelijk beantwoord, 67%, maar twee rassen juist lukte maar bij 10% van de  honden.

Hoewel raslabels vaak voorkomen in asiels, kunnen ze onbedoelde gevolgen hebben. In dit onderzoek ontdekten de onderzoekers dat honden in het asiel  van San Diego met  pitbull als voorouder meer dan drie keer zo lang wachtten als andere hondenrassen.

 

Hoe een raslabel een asielhond raakt, gaat verder dan identificatie. De relatie tussen gedrag en ras is duister, behalve voor bepaald gedrag dat rasspecifiek is, zoals wijzen.

"De genetica van gedrag is zo complex dat een hond die een kruising van twee rassen is, zich misschien niet zo gedraagt ​​als de typische leden van dat ras, of een combinatie ervan," zegt Wynne. De gedragsverscheidenheid van honden, zelfs die van honden die genetisch echt tot één ras behoren, is zo groot dat de onderzoekers ervoor pleiten om maar helemaal geen ras meer te noemen. Ze pleiten voor het belang van gedragsbeoordelingen in plaats van raslabels. Wat er echt toe doet is het gedrag van een hond en hoe het past in een adoptiegezin. 

Een belangrijk doel van het Canine Science Collaboratory is om een gedragsevaluatie te ontwerpen en te valideren die inzicht geeft in hoe het gedrag van honden in een asiel zich vertaalt naar gedrag in een huiselijke omgeving.  Een dergelijke beoordeling zou informatiever zijn dan rasetiketten en een positieve invloed hebben op asielhonden. Een van de asiels  in Phoenix stopte onlangs met het bekendmaken van rasinformatie op hun website en op kennelkaarten, hoewel de raslabels op aanvraag beschikbaar zijn.  "Alles over de levenservaring van een hond - waar hij was voordat hij naar het asiel ging, eventuele medische problemen die hij zou kunnen hebben - is wat hem maakt wie hij is, niet wie zijn grootouders zouden kunnen zijn, "zegt  Michael Morefield, directeur marketing en communicatie van het asiel. "Als je een hond adopteert, adopteer je geen Duitse Herder, Bulldog of Chihuahua, maar adopteer je Brutus of Max of Fikkie. Als je van een hond houdt, houd je niet van een Duitse herder, je houdt van Brutus."

bron

Science Daily