Epilepsie, de stand van zaken
Epilepsie is een probleem dat heel wat lastiger aan te pakken is dan het lijkt.
De selectie begint bij de poort en die poort is de Raad, zo lijkt het.
Hoe werkt dat en waar staat de Raad in deze?
In een op 28-1 verschenen verklaring wordt de procedure simpel uitgelegd:
Fokken met zieke dieren of dieren die een risico dragen is niet toegestaan. Maar hoe kom je daar achter?
De Raad van Beheer heeft bij de ontvangst van een nestaangifte (tevens stamboomaanvraag) geen goede mogelijkheden om te controleren of de betreffende ouderdieren vrij zijn van epilepsie, of dat zij drager of lijder zijn. In feite hebben ze geen enkele mogelijkheid dat te controleren. Want:
- Er is geen (DNA) test beschikbaar die wij kunnen vereisen om zekerheid te bieden.
- Een gewone gezondheidsverklaring door een dierenarts is niet afdoende om epilepsie bij die hond uit te sluiten, het is een ziekte die zich later alsnog kan ontwikkelen.
- Om te weten of een hond risico loopt de ziekte te dragen is kennis nodig van diagnoses van andere honden in de lijn (voorouders, broers/zussen, afstammelingen van broers/zussen, enz).
- De Raad van Beheer heeft geen toegang tot gegevens van dierenartsen die zij kan raadplegen voor informatie die kan helpen om te bepalen of er een risico is.
En daar sta je dan dus met je goede bedoelingen. Om deze reden is al lang geleden besloten dit beleid bij de rasverenigingen neer te leggen. En in een aantal gevallen gaat dat ook goed.
Maar in een aantal gevallen gaat dat helaas niet goed, en dat heeft Dier & Recht ook vastgesteld. Terecht.
De reden hiervoor ligt natuurlijk niet altijd bij de rasvereniging. Want je kunt mooie regels maken maar mensen, leden, fokkers moeten zich eraan houden. En dat kunnen ze alleen als er duidelijkheid is.
Maar helaas is die duidelijkheid er niet altijd. Lang niet alle kopers geven het probleem door aan hun fokker.
En lang niet alle honden met een probleem krijgen een juiste diagnose. De hond kan naar het buitenland verkocht zijn en wellicht wordt de informatie dan ook niet doorgegeven.
En uiteraard kan iemand de informatie ook bewust achterhouden. Allemaal mogelijkheden die het lastig maken een duidelijk en betrouwbaar beeld te krijgen.
Niettemin geeft de Raad in de onlangs vrijgegeven verklaring aan blij te zijn met de aandacht voor dit probleem. Het is namelijk bij veel mensen nog niet duidelijk hoe het nou zit hiermee.
De Raad benadrukt wel dat de definitie van een rashond duidelijker zou moeten. Want het moge duidelijk zijn dat honden die geen stamboom hebben hoe dan ook buiten het controlegebied vallen van de Raad van Beheer.
De schattingen zeggen dat van de "rashonden" waar het over gaat als het epilepsie betreft ongeveer 25% een stamboom heeft. De overige 75% heeft dus géén stamboom en valt dus buiten het bereik van de Raad van Beheer.
Wat zijn de vervolgstappen vanuit het bestuur van de Raad? De secretaris liet vandaag (30-1) aan de aangesloten verenigingen weten:
- De uitnodigingen aan politiek en diverse organisaties om hier samen met ons een oplossing in te vinden zijn intussen verstuurd.
- Op korte termijn wordt in het bestuur een besluit genomen met betrekking tot een te voeren beleid, dat uiteindelijk breder zal zijn dan alleen epilepsie.
- Dit beleid zal vervolgens worden vertaald naar een voorstel, compleet met benodigde aanpassingen van het KR, dat in een volgende AV aan u als lid zal worden voorgelegd. Om snel duidelijkheid te bieden aan zowel onze leden als aan politiek en publiek zal dit de komende periode hoge prioriteit krijgen.
Naar aanleiding van de door Dier & recht aangeboden petitie is het bestuurslid van de Raad van Beheer, Paul Mandigers, als wetenschapper en niet als bestuurslid, uitgenodigd voor een live interview in Tros Radar op 3 februari a.s..
Aanleiding voor deze petitie was epilepsie binnen het ras Nova Scotia Duck Tolling Retriever. Van die vereniging zal niemand aanwezig zijn, aangezien noch de Tros, noch Dier & Recht contact met hen gezocht heeft.