• Kleinere teven zijn vatbaarder voor acute blindheid: SARDS

Kleinere teven zijn vatbaarder voor acute blindheid: SARDS

Leestijd
1 minuut
Tot nu toe gelezen

Kleinere teven zijn vatbaarder voor acute blindheid: SARDS

vr, 09/15/2017 - 12:09

Sudden Acquired Retinal Degeneration Syndrome. SARDS, een fraaie term voor een heel vervelende aandoening bij honden. In het kort komt het erop neer dat de hond plotseling helemaal blind worden, de cellaag in de ogen met de staafjes en kegeltjes wordt van binnenuit vernietigd, en de hond blijft blind achter.

En met plotseling bedoelen we dan ook plotseling, de blindheid kan zelfs binnen 24 uur optreden, maar vaker duurt het 5-10 dagen voordat de hond van normale visus naar totale blindheid gaat. Vaak zien eigenaren dat de hond vlak voor het uitbreken van de ziekte veel meer gaat drinken en eten, waardoor de hond zelfs flink aankomt. Incidenteel melden eigenaren dat het gehoor en het reukvermogen achteruitgaat.

SARDS is lastig vast te stellen, want plotselinge blindheid kan ook door een felle ontsteking van de oogzenuw komen (en is dan meestal wel terug te draaien), of door hersentumoren. Heeft de hond echt SARDS, is genezing onmogelijk, de hond blijft voorgoed blind. Wat SARDS veroorzaakt is nog grotendeels onbekend. Een nog onbekende trigger zorgt ervoor dat er een biochemische reactie optreed die zorgt oor de vernietiging van de kegeltjes en staafjes (zeg maar die cellen die licht omzetten in stroompjes naar de hersenen).  Het proces lijkt wat op biochemische processen die Alzheimer en Parkinson veroorzaken, en ook op de dood van netvliescellen die glaucoom veroorzaken. Overigens wordt bij SARDS ook heel vaak gezegd dat de hond Cushing heeft, de ziektes lijken erg op elkaar.

SARDS lijkt ook heel erg op een nog recent (2008) ontdekte vergelijkbare aandoening, IMR, Immune-Mediated Retinopathy. Ook bij deze ziekte sterven oogcellen (in het netvlies) af. Het verschil is dat de auto-immuuncellen die de ogen aanvallen bij SARDS uit de ogen zelf komen, bij IMR uit de rest -niemand weet precies waar- van het lichaam. Een ander belangrijk verschil, IMR kan wel -mits met de juiste behandeling- effectief worden bestreden, en totale blindheid die blijvend is hoeft absoluut niet, 60% van de snel ingezette behandeling heeft enigszins tot zeer goed resultaat.

Elke hond, kruising of rashond, kan de ziekte krijgen. Desondanks toont recent onderzoek aan dat bepaalde rassen en typen honden er gevoeliger voor zijn dan anderen.  Vooral teckels (dashonden), Schnauzers, Mopshonden (Pugs) en de Epagneul Breton zijn gevoeliger voor de aandoening dan andere rassen. sowieso hebben kleinere, maar niet de kleinste, honden er vaker last van, honden tussen de 10 en 20 kg. krijgen veel vaker SARDS dan andere gewichtsklassen.

Ook leeftijd speelt een rol, onder de 6 jaar is de ziekte zeldzaam, daarboven, tot 10 jaar, komt de ziekte veel vaker voor. De aandoening treft bijna alleen teven, waarbij gecastreerde teven de ziekte ook veel vaker dan intacte teven krijgen.

Volgens de onderzoekers duiden de grotere aantallen van bepaalde rassen die de aandoening krijgen op een -in ieder geval gedeeltelijke- erfelijke oorsprong van de ziekte. Maar wat de ziekte nu echt veroorzaakt blijft onbekend. Externe risicofactoren zijn niet gekend, en veel meer dan een hogere incidentie bij bepaalde rassen is er ook niet.

bron

Sudden acquired retinal degeneration syndrome (SARDS)

Cofactors associated with Sudden Acquired Retinal Degeneration Syndrome: 151 do…


Dit artikel is een premium-artikel,beschikbaar voor abonnee's van ons blad en website-abonnee's. Het vervolg van dit artikel kunnen abonnees lezen.

Wilt u toegang, kijk dan hier voor de mogelijkheden