• Hartworm dreigt resistent te worden

Hartworm dreigt resistent te worden

Leestijd
2 minuten
Tot nu toe gelezen

Hartworm dreigt resistent te worden

do, 08/16/2018 - 16:09

Er zijn twee soorten hartworm. De ene is de ware hartworm, Dirofilaria immitis in het Latijn.
De tweede is de zogenaamde Franse hartworm (Angiostrongylus vasorum), die ook wel longworm wordt genoemd. In dit artikel hebben we het over de ware hartworm (Dirofilaria immitis).

Hartworm is een parasitaire worm die wordt verspreid door muggenbeten. Het wordt gelukkig zelden aangetroffen in Nederland, maar komt wel degelijk voor in Zuid-Europa, met name het Middellandse zeegebied. Ook Amerika is een beruchte bron van infectie.
Temperatuur en luchtvochtigheid zijn bepalend voor de mug in kwestie: is het te koud en/of te droog dan kan hij niet overleven. Met de veranderingen die we steeds vaker zien in de zomers van tegenwoordig is het daarom niet uit te sluiten dat ook deze parasiet naar onze streken zal komen. Wanneer een hond gestoken wordt door een geïnfecteerde mug zal deze kleine hartwormpjes, microfilariën geheten, in de hond injecteren. Deze zwermen uit door het lichaam van de hond via de bloedbaan. Zodra een manlijk en een vrouwelijk exemplaar elkaar in de longslagader treffen zullen ze zich voortplanten.
De larfjes die hieruit voortkomen kunnen weer worden opgezogen door een andere mug, die vervolgens het volgende slachtoffer kan besmetten.

De microfilariën groeien ondertussen uit tot volwassen wormen. Ze zwemmen tijdens die ontwikkeling naar het hart, en worden in vier tot zes maanden volwassen. Een volwassen worm kan tot zeven jaar oud worden. Dan moet zijn gastheer wel blijven leven en dat is vaak niet het geval. De ontwikkeling van hartwormziekte verloopt meestal zo langzaam dat er in het begin niets gemerkt wordt. Honden kunnen jarenlang besmet zijn zonder dat ze overlijden, hoewel zeer actieve honden eerder klachten krijgen.
Symptomen zijn hoesten, slecht of niet eten, gewichtsverlies en uitdroging en algemene zwakte.de hond zal steeds benauwder worden en gaat op allerlei plaatsen vocht vasthouden tot er plotselinge dood volgt. Als een groot aantal wormen tegelijk doodgaat kunnen de bloedvaten van de hond blokkeren door de dode wormen, en ook dat kan de dood tot gevolg hebben.

Het probleem bij hartworm is tweeledig: de diagnose is moeilijk en er is vaak een vals-negatieve uitslag.
Er zijn verschillende types testen die allemaal vals-negatief kunnen geven. Ook een hart-echo geeft niet altijd uitsluitsel.
De behandeling is moeilijk omdat eerst de volwassen wormen moeten worden gedood, hetgeen niet zonder risico is. Daarna moeten dan de microfilariën nog worden gedood. Vanwege deze risico’s wordt aangeraden dat wie een risicogebied heeft bezocht, preventief gaat behandelen om zo de risico’s te minimaliseren.
Dat laatste blijkt niet zo simpel als lange tijd werd gedacht.

In de Verenigde Staten, waar hartworm in een vrij groot deel endemisch is (lokaal veel voorkomt), overweegt de American Food en Drug Administration FDA nieuwe eisen voor de werkzaamheid van de preventieve medicatie. Dit omdat er steeds vaker signalen komen dat de medicatie die nu voorhanden is onvoldoende werkt. De parasiet lijkt een resistentie tegen de bestaande medicatie te ontwikkelen.
De FDA-aanbeveling is het gevolg van een toenemend aantal gevallen van besmetting met hartworm. Het aantal besmettingen was in 2016 gestegen met 21,7%, vergeleken met de aantallen van 2013. Deze cijfers maakte de AHS bekend (American Heartworm Association) en het getal is gebaseerd op onderzoek gedaan in 4.705 dierenartspraktijken en opvangcentra door het gehele land. Uit het onderzoek bleek dat hartworm door de gehele VS voorkomt, met hoge concentraties in het zuiden en zuidoosten.
Van de dierenartsen die de toenames meldden gaf 3,3 % aan dat volgens hen de oorzaak niet lag in verkeerd gebruik van de preventieve medicatie, maar in domweg onvoldoende werkzaamheid van de middelen. De FDA dringt daarom in een zojuist verschenen artikel bij VINNews aan op verder onderzoek op zowel de methodiek van de medicatie als op de medicatie zelf, aangezien er wel degelijk sprake lijkt van toenemende resistentie: Waar rook is, is vuur. Deze signalen mogen we niet negeren.”

bron

VINNews