• De wetenschap van de hondenscheet

De wetenschap van de hondenscheet

Leestijd
2 minuten
Tot nu toe gelezen

De wetenschap van de hondenscheet

wo, 04/19/2017 - 14:09

Ze liggen rustig bij je voeten, op de bank of zelfs op bed.  En dan plotseling... pffrrrtt...!  Een onaangename lucht verspreidt zich door de kamer, en de eigenaar kan niet anders dan adem inhouden of een raam openzetten. Ja, net als mensen laten honden scheten. En niet zelden ruiken ze smerig.

 

gaspak
Credit: Collins et al. 2001

De wetenschap zou de wetenschap niet zijn als daar geen onderzoek naar gedaan zou zijn. Onderzoek met een luchtje, letterlijk. Al in 2001 werd er door het Waldham Centre for Pet Nutrition in Engeland een techniek ontwikkeld om de ontsnapte gassen op te vangen, zodat deze geanalyseerd konden worden. Een techniek die de hond uiteraard niet mocht belasten, de lucht is vrij immers.  En dus kwamen ze daar met een soort van jumpsuit met een gat voor de staart, en een opvangruimte voor de rectale gassen.  Een zwavelgevoelige pomp is aan de "regenjas" voor de hond vastgemaakt ter hoogte van de anus. En ja, aan alles is gedacht, een soort van papieren handdoekje is toegevoegd om het verkregen monster vrij te houden van invloeden van buitenaf.

Maar waarom ruikt zo'n hondenscheet nou zoals hij ruikt? De menselijke gassen waren al eerder geanalyseerd, en daaruit bleek dat de ontsnapte lucht vooral bestaat uit stikstof, zuurstof, maar ook de niet in de lucht voorkomende gassen als koolstofhydroxide (CO2), waterstof, en methaan, oftewel de rottingsgassen. Zwavelgassen, vooral waterstofsulfide, zorgen voor onze geurbeleving. Ter vergelijking,  koolsoorten produceren dit soort gassen ook, zodat een mens -of hond- na het eten van kool, bloemkool of broccoli vaak extra onaangename winden produceert.

Bij honden werd de samenstelling van het gasmengsel op een aparte manier geanalyseerd. Uiteraard via de analyse van het in het "gaspak" ongevangen monster, waar de concentratie waterstofsulfide werd gemeten. Een tweede, wat minder aantrekkelijke methode, was puur handwerk, of liever neuswerk.  Er was een Geurkeurmeester aangesteld, -de wetenschap stelt zware eisen-  die de geur van elke hondenscheet moest classificeren. Van klasse 1, geurloos, tot klasse 5, ondraaglijke stank. Daartussen lagen dan nog klasse 2, iets merkbare lucht, klasse 3, mild onplezierig, en klasse 4, een slechte geur.  Hoe de selectieprocedure van de Geurkeurmeester tot stand kwam, en hoe hoog de onkostenvergoeding was, is niet bekend. In ieder geval, de conclusie was duidelijk, hoe hoger de klasse, hoe meer waterstofsulfide.

Maar met het identificeren van de oorzaak van de geur zijn we er uiteraard nog niet. Want we willen ook van de geur af, oftewel, hoe zorgen we ervoor dat de hondenscheet niet zo stinkt? Bij mensen was eerder vastgesteld dat bepaalde toevoegingen aan de maaltijd de geur deed afnemen. Nadat mensen een gezellige bonenrijke maaltijd haden genuttigd (dit is geen grapje, zoiets verzin je gewoon niet), kregen ze onder andere wat snacks met houtskool (norit) en met zinkacetaat. Die laatste is bekend onder E-nummer 650 en zit nogal eens in kauwgom. Ook in hoestdrank en in sommige voedingssupplementen komt volgens Wikipedia zinkacetaat voor. Ander onderzoek, ditmaal direct bij honden, wees uit dat het eten van de Yucca schidigera, ook wel bekend als de  Mojave yucca, de vrijkomende geur bij hondenontlasting deed afnemen. Yucca schidigera komt voor in bepaalde voedingssupplementen, maar, gebruik deze bij je hond niet zonder overleg met je dierenarts. Ook onoordeelkundig gebruik bij je partner is niet aan te raden.

En dus werd er een hondensnoepje ontwikkelt met alle drie de ingrediënten, en de hondse proefpersonen werden opnieuw in het gaspak gehesen. De Geurkeurmeester deed ook weer mee.  En het werkte, het aantal winden nam niet af, de klassificatie ging veel vaker naar een 2 of een 3, terwijl de nummer vijf scheten aanmerkelijk afnamen.

De wetenschap zou de wetenschap niet zijn, en U.S. Pat. No. 5,405,836 werd gegeven aan een hondenkoekje dat inderdaad deze stoffen in zich heeft. Exact dat koekje is niet direct in winkels terug te vinden, maar wie even googled op "Gas busters" of "charcoal cookies" vindt genoeg inspiratie om zelf dit soort anti-wind (en anti-slechte adem) koekjes te maken. Let wel op, je hond langer dan twee dagen houtskool geven is niet goed, het absorbeert ook noodzakelijke voedingsstoffen.  Zinkacetaat wordt -in ieder geval in de VS- ook als hondentabletten en - druppels verkocht.

Desondanks, als je hond overmatig last heeft van flatulentie, kijk dan eerst naar de achterliggende oorzaak, liefst samen met je dierenarts. Te weinig beweging, schrokkend en snel eten, maar ook langdurig kauwen op moeilijk verteerbaar voedsel en hondenvoer van lage kwaliteit, het kan allemaal tot winderigheid leiden. Vooral voedsel met veel granen heeft die neiging. Je hond bonen en kool voeren is uiteraard in dit soort gevallen echt een No-No. Maar ook ziektes kunnen de oorzaak zijn, zoals darmontstekingen, bacteriële overgroei of geïrriteerde darmen. Oftewel, die hondenscheet kan meer betekenen dan de noodzaak van een open raam.