In het statement spreekt de kennelclub zich duidelijk uit over de nuance die kan worden aangebracht als het gaat om dit onderwerp. “De Amerikaanse Kennelclub erkent dat het vastbinden van honden valt onder een praktische en humane methode om honden te kunnen trainen en bedwingen in verschillende situaties. Honden zouden nooit moeten worden vastgebonden op een manier die ze zou kunnen verwonden.”
De kennelclub noemt het vastbinden van honden een verantwoorde optie voor honden die getraind worden om onder soms zware omstandigheden te moeten werken, zoals jachthonden en sledehonden. In deze situaties noemen ze het vastbinden een humane methode die bijdraagt aan het welzijn van de hond. “Bijvoorbeeld, het is normaal voor eigenaren van sledehonden om een weersbestendig onderkomen te combineren met vastbinden om de hond te voorzien in comfort, acclimatisatie, veiligheid en bewegingsvrijheid.

Opgemerkt moet worden dat een hond die is vastgebonden op zo’n manier vaak meer bewegingsvrijheid krijgt dan één die in een kennel wordt gehouden. Een kennel van 10 bij 10 voet geeft een hond 100 vierkante voet terwijl de hond vastbinden aan een lijn van 10 voet vrijheid geeft tot wel 314 vierkante voet.” Ook verwijzen ze naar een onderzoek dat werd uitgevoerd door de Cornel University College of Veterinary Medicine. Zij onderzochten het welzijn van sledehonden en kwamen tot de conclusie dat vastbinden niet meer of minder invloed had op het welzijn van de dieren dan het huisvesten in kennels.

Een andere doelgroep die volgens de AKC verantwoord vastgebonden kan worden zijn honden die een reputatie hebben voor het ontsnappen uit tuinen en hulphonden van eigenaren met een visuele of lichamelijke beperking. Toch benadrukken ze dat het vastbinden niet in alle situaties te verantwoorden is, maar dat regelgeving hierover deze slechte situaties niet zal verbeteren. “Voorstellen om het vastbinden bij wet te verbieden zou juist het verantwoord houden van honden in gevaar kunnen brengen terwijl het waarschijnlijk geen effect heeft op de mensen die zich nu al bezig houden met het slecht behandelen van honden.”

Voor Europeanen is dit een onderwerp dat weinig stof doet opwaaien, maar vastbinden of “tethering” is daadwerkelijk een groeiend probleem in de Verenigde Staten. Voor sommige Amerikanen is het gewoonte om een hond niet als onderdeel van het gezin in huis te hebben leven, maar hem vast te binden in de tuin of bij het huis.
Sommige honden liggen weken of zelfs maanden aan de ketting zonder sociaal contact met mensen of andere honden. Ze krijgen onvoldoende beweging en verwaarlozing ligt op de loer waardoor ze soms ook ondervoed zijn en te weinig schoon drinkwater tot hun beschikking krijgen. Bij langdurig vastbinden worden ook verwondingen gezien van halsbanden die de huid rond de nek heeft aangetast of zelfs verstikking als de hond op een onveilige manier is vastgebonden.

Reden genoeg voor verschillende organisaties om zich fel uit te spreken tegen het vastbinden van honden. Deze organisaties hebben het voor elkaar gekregen dat er in steeds meer staten een wetgeving komt die het vastbinden van honden in z’n geheel verbiedt. Iets dat de AKC zorgen baart, omdat dit ook de verantwoorde manier van tethering tot een illegale praktijk maakt. “De AKC maakt zich zorgen dat de anti-vastbind wetten positieve hondenactiviteiten zoals trimmen, trainen, wedstrijden en het gebruik van hulphonden ook zal ondermijnen.”
Het Amerikaanse ministerie van Landbouw heeft op dit moment een wetgeving die nuance geeft in deze zaak: hoewel vastbinden niet onder alle omstandigheden verboden is, is het ook niet altijd toegestaan. De manier waarop dit wordt uitgevoerd is bepalend en verwaarlozing en mishandeling van dieren is bij wet verboden.

bron

Bron: ALC