• Ganzen(ver)jager van het jaar
Leestijd
1 minuut
Tot nu toe gelezen

Ganzen(ver)jager van het jaar

mer, 04/03/2019 - 19:32

In 2018 deed de Dierenbescherming een oproep. Als er vrijwilligers zouden komen om ganzen te verjagen zou dat een alternatief kunnen zijn voor het bejagen. Er is veel kritiek op dat bejagen, dus dit leek een goed idee.
Die oproep was aantrekkelijk genoeg:

Jaarlijks worden er in Nederland een kwartmiljoen ganzen gedood om onder andere schade aan gewassen te voorkomen. Afschot van ganzen is niet voor iedereen een optie, sommige grondgebruikers willen dit niet en soms is het eenvoudigweg niet mogelijk. Om in die gevallen schade te beperken, kan intensieve verjaging mogelijk een uitkomst bieden.
De Dierenbescherming, Provincie Zuid-Holland en twee agrarische ondernemingen willen een team van vrijwilligers werven die de ganzen effectief en op een diervriendelijke manier gaan verjagen, dus zonder afschot. Hiervoor start in januari 2019 een pilot bij twee agrariërs.
Hiervoor zoeken we dierenbeschermers, die

  • willen bijdragen aan deze diervriendelijke aanpak
  • affiniteit hebben met ganzen en agrariërs
  • beschikbaar zijn voor één dag in de week of op oproepbasis
  • woonachtig zijn in de buurt van de Buitendijk in Strijensas (locatie 1) of het Hoogeind (locatie 2) in Driebruggen.

Er werd dus om vrijwilligers gevraagd. Begeleiding en onkostenvergoeding werd ook geboden. De vrijwilliger kreeg een seintje en moest dan komen om de ganzen te (helpen) verjagen. Dat kon natuurlijk op allerlei tijden zijn, maar daarvan waren de vrijwilligers zich terdege bewust.

Op de oproep reageerden vier mensen: een persoon van de Dierenbescherming zelf, twee mensen van Animal Rights en een van de lokale jagersvereniging. Die laatste was Joost Kant, lid van de plaatselijke jagersvereniging Wildbeheereenheid Hoeksche Waard. Hij verscheen in de afgelopen drie maanden maar liefst 48 keer om ganzen te verjagen, waarbij hij daardoor dus zelf minder hoefde te bejagen. 
De andere vrijwilligers, die als leden van Dierenbescherming en Animal Rights afkomstig waren van de anti-jachtlobby, lieten zich niet zien. Zij vonden de tijden “te vroeg”, en het gebied waarheen ze werden gevraagd te komen was “te ver weg”. 


 


De voorzitter van WBE Hoeksche Waard, Jan Luijendijk, zei in een reactie teleurgesteld te zijn: “De organisaties die altijd de grootste mond hebben over alternatieven voor bejaging van ganzen bleken slecht in staat te zijn om hun woorden om te zetten in daden. Zij vonden het gebied ‘te ver weg’ en ook de tijden waarop ze moesten verschijnen, kon niet op veel animo rekenen. Wat mij betreft is de proef dan ook geflopt.”

Laurens Hoedemaker, de directeur van de Koninklijke Nederlandse Jagersvereniging is trots op Joost Kant en tegelijk teleurgesteld. Want Kant verscheen als enige 48 maal, in drie maanden.
Hoedemaker: “Dat kan alleen als je je echt verbonden voelt met de streek en haar bewoners, de vragen van de boeren kent en je gemotiveerd bent. Blijkbaar zijn de demonstranten van Animal Rights wel in staat om in groepen naar dit gebied te rijden om te demonstreren maar is het lastiger om hier te verschijnen als de ganzen verschijnen en de boer geholpen moet worden.”
Kant kreeg als dank voor zijn werk het boek "Passion" aangeboden. Omdat passie de ware drijfveer is als een vrijwilliger zich zo inzet als Joost Kant heeft gedaan.