• Honden namen speciale rol in bij vroege bewoners Filipijnen
Leestijd
3 minuten
Tot nu toe gelezen

Honden namen speciale rol in bij vroege bewoners Filipijnen

Tue, 02/27/2018 - 15:57

De meeste wetenschappelijke onderzoeken hebben titels die niet van veel originaliteit getuigen, maar “A hoawl from the Grave” trekt gelijk de aandacht. Onderzoekers van het museum in Manilla, Filippijnen, hebben daarin onderzoek gedaan naar de overblijfselen van honden die gevonden werden op een begraafplaats uit de pre-Spaanse periode op de Filippijnen. Het gaat om gedomesticeerde honden van de toenmalige bewoners, die in kleine gemeenschappen op de eilanden leefden. Weliswaar was er toen al wat contact met de buitenwereld, vooral met moslimstaten en China, toch leefde men nog vrij geïsoleerd. Het gaat in dit geval om overblijfselen uit de 12-15 eeuw na Christus.

Buj de begraven honden was er een opvallend detail. Van de zes gevonden dieren had een van de dieren, die samen met een kind gevonden werd, duidelijke misvormingen aan de ruggengraat. En dat duidt erop dat dit een geliefd dier was, want functioneren als jacht- of waakhond was er voor het misvormde dier niet bij.

In de jaren zestig werden bij archeologische opgravingen in het district Santa Ana bij Manilla meer dan 300 graven uit de zogenaamde protohistorische periode voorafgaand aan de Spaanse kolonisatie gevonden. Er werden ook skeletten van honden gevonden, maar deze werden niet zo nauwkeurig vastgelegd als de menselijke resten. Graf nummer 120 leek echter zowel een kind als een hond te hebben bevat. In die tijd concludeerden de archeologen dat vroege Filippino’s dieren als belangrijke metgezellen zagen in het hiernamaals.

Timothy Vitalis deed echter opnieuw onderzoek naar de overblijfselen van de honden uit Santa Ana en publiceerde in het International Journal of Osteoarchaeology. Vitales ontdekte dat alle vijf de honden die hij kon onderzoeken in overeenstemming waren met gedomesticeerde dieren, hoewel slechts drie van de honden relatief complete skeletten hadden. Hoewel hij ras niet kon bepalen, vond Vitales dat de afmetingen van de oude hoektanden overeenkwamen met die van moderne Filippijnse honden, bekend als Askal of Aspin.

ruggenwervels

Waarom deze honden werden begraven op een menselijke begraafplaats was echter onbekend. Vitales kon geen brandplekken of andere tekenen van slagerswerkzaamheden vinden, dus de dieren werden niet als voedsel gebruikt. In plaats daarvan suggereren de locatie waar de overblijfselen gevonden zijn, en de volledigheid van de overblijfselen dat deze honden daar moedwillig en met respect begraven zijn.

Het belang van honden voor de vroege bewoners van de Filipijnen kon al eerder in andere overblijfselen uit die tijd worden gevonden. Vitales schrijft bijvoorbeeld dat "honden een bijzonder belang in de Tagalog-gemeenschap hebben." Ze vergezelden hun meesters overal en werden bij het jagen "goed getraind in het volgen van bevelen als het gaat om het aanvallen van hun prooi." De speciale behandeling die Tagalogs aan deze honden geven kan zelfs voorbij de dood gaan dus." De Tagalog zijn de etnisch oorspronkelijke bewoners van de eilanden.

Een hond in het bijzonder ondersteunt die interpretatie van hondenbetrokkenheid bij  het menselijke doodsritueel. Juist omdat dit dier heel dicht bij het skelet van een kind werd gevonden, en oorspronkelijk gezien werd  als een dierlijke metgezel of een offer.

Bij het opnieuw analyseren van de opgravingsdocumenten ontdekte Vitales echter dat het hondenskelet in werkelijkheid 10 cm lager lag dan het kind en in een heel andere richting en positie lag. Dit zou betekenen dat de begrafenis van de hond en het kind niet tegelijkertijd plaatsvonden.. Volgens Vitales zou de hond zelfs helemaal individueel begraven zijn, in een aparte ceremonie.

Als de hond bij het graf van het kind geen dierlijke vriend van het kind was, waarom verdiende hij dan een speciale, aparte begrafenis? Vitales denkt dat het skelet van de hond aanwijzingen geeft voor zijn leven. Concreet zijn er misvormingen aan de wervelkolom van de hond, vooral in de onderrug.

Het is niet eenvoudig om de oorzaak van de spinale misvorming van de hond te begrijpen. Vitales suggereert dat het gerelateerd kan zijn aan een infectie of een spinale kwestie zoals scoliose. Een andere oorzaak zou echter mogelijke druk op de rug geweest kunnenzijn - bijvoorbeeld bij het gebruik van de hond als lastdrager of voor transportdoeleinden. Als de pup bij een dergelijke zware activiteit werd gebruikt, kan zijn dood tot verdriet hebben geleid en is hij  mogelijk daarom zo apart begraven.

Hoewel Vitales niet zeker weet wat de reden is voor de aanwezigheid van de hondenskeletten op een menselijke begraafplaats, concludeert hij dat "het feit dat deze honden werden begraven als individuen op een begraafplaats in nauwe samenwerking met mensen, dit een sociale en culturele betekenis van deze dieren voor menselijke samenlevingen impliceert, die verder worden ondersteund door de etnografische en etnohistorische gegevens. " Zijn onderzoek, hoopt hij, "kan verdere inzichten opleveren over de levensgeschiedenis en het gebruik van de honden in de regio en hun relatie met mensen in het verleden."

Bij de foto: An off-leash pet female askal (asong kalye) (sometimes also referred to as an asong pinoy or Filipino dog) stands in front of the open door of her owner's house in Masinloc, Zambales, Philippines. Ewen Roberts from San Diego, CA, United States

 

bron

A Howl from the Grave: Osteological Analysis of 12th to 15th-Century Dogs from …